"Τίποτε άλλο δεν έχει αλλάξει αυτά τα χρόνια παρά μόνο ό,τι απαιτεί όχι δαπάνη σε χρήμα αλλά δαπάνη σε χρόνο. Νέα προγράμματα σπουδών, μεγαλεπήβολοι διδακτικοί στόχοι, αξιολογήσεις εκπαιδευτικών που έχουν προσληφθεί με αξιολογικά κριτήρια και διαθέτουν αυξημένα προσόντα, γραφειοκρατία κι επιμονή στο γράμμα του νόμου κι όχι στην ουσία του."
"[...] Πού θα απασχοληθούν χιλιάδες πτυχιούχοι των πανεπιστημίων με πολύ αυξημένα προσόντα, με ειδικές μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές, τη στιγμή που τόσο η έρευνα όσο και οι αντίστοιχοι τομείς της οικονομίας δεν μπορούν να τους αξιοποιήσουν; [...] Πώς να λειτουργήσουν ποιοτικά και «ανταγωνιστικά» δημόσια (ή και ιδιωτικά πανεπιστήμια,) όταν το επίπεδο των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνεχώς υποβαθμίζεται και δεν υπάρχει σοβαρός μεταρρυθμιστικός σχεδιασμός για τη βελτίωση της δομής, της λειτουργίας και του τρόπου διδασκαλίας και μάθησης στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης;"
"Όμως τι θα σήμαινε σήμερα η θεωρητική σύλληψη και η πρακτική εφαρμογή μιας εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία θα συνδέσει την αλλαγή της καθημερινότητας του σχολείου με ουσιαστικές δομικές αλλαγές στον προσανατολισμό του, ώστε να συμβαδίζει δημιουργικά με ένα τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από ό,τι στο παρελθόν;"
Γράφει ο Κώστας Αγγελάκος
