Στις 16 Γενάρη του 2020 έφυγε από τη ζωή ο Φανούρης Βώρος, στα 87 του χρόνια. Κεφαλλονίτης από το Ληξούρι, σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Εδιμβούργο, αλλά ασχολήθηκε περισσότερο με την Ιστορία. Όσοι τον γνωρίζουμε από παλιά, θα θυμόμαστε με βαθειά εκτίμηση και αγάπη τον «ταμένο» στην εκπαίδευση  εκπαιδευτικό, τον γεμάτο δραστηριότητα και πάθος μαχητή για μια καλύτερη εκπαίδευση στον τόπο μας, το δάσκαλο με τον καθαρό στοχασμό και λόγο. Η μεταπολίτευση τον επέλεξε Σύμβουλο στο τότε νεοϊδρυθέν Κέντρο Μελετών και Επιμόρφωσης (ΚΕΜΕ, το μετέπειτα Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) μέσα στο οποίο και δια του οποίου έπαιξε σημαντικό ρόλο στα εκπαιδευτικά δρώμενα του καιρού καθορίζοντας εν πολλοίς το μάθημα της Ιστορίας στα Αναλυτικά Προγράμματα και  στον τρόπο διδασκαλίας του και αναπτύσσοντας γόνιμο προβληματισμό για τα τρέχοντα θέματα της εκπαίδευσης αλλά και για διαχρονικά θέματα της ελληνικής παιδείας, κυρίως σε σχέση με τα Αρχαία ελληνικά και την Ιστορία. Τον προβληματισμό και τις απόψεις του έχει καταθέσει σε πολλά έργα του (βιβλία, μελετήματα, άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά) που φανερώνουν τη δύναμη και την ανεξαρτησία της σκέψης, τη γνώση και την παρρησία του. Ειδικά η ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ χάνει το πιο δραστήριο από τα ιδρυτικά μέλη της (43 χρόνια πέρασαν από τότε
), το Σύμβουλο που διέδωσε ανά την Ελλάδα  στο ξεκίνημά του το περιοδικό στο οποίο κατέθετε το στοχασμό  του με τα εμπεριστατωμένα μελετήματά του και με τα γεμάτα γνώση και ουσία σχόλιά του. Αργότερα εξέδωσε ο ίδιος άλλο συναφές περιοδικό, τα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ, αλλά ποτέ  δεν έκοψε τη σχέση του με τη ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, η οποία δι’ εμού και εκ μέρους του Δ.Σ. της Επιστημονικής Ένωσης τον αποχαιρετά τώρα με τιμή, εκφράζοντας και θερμά συλλυπητήρια στην αφοσιωμένη σύζυγο και στενή συνεργάτιδά του, φιλόλογο Δώρα Ζωγράφου.