[6/7/2025]
Ένα σημαντικό έργο για τη φυλή των Καλλάσσα μέσα από έρευνα και βίωμα
Γράφει η Γιούλη Χρονοπούλου, Δρ Φιλολογίας
Αθανάσιος Γ. Β. Λερούνης, 52 Επιστολές για την Φυλή των Καλλάσσα του Ινδικού Καυκάσου στο Β.Δ. Πακιστάν, Αθήνα 2024 (α' τόμος 1η έως 29η επιστολή, σ. 436, β' τόμος 30ή έως 48η επιστολή, σ. 454, γ' τόμος 49η έως 52η επιστολή, σ. 484)
[απόσπασμα]
"Ολοκληρώνοντας, θα έλεγα ότι για μένα δεν είναι εύκολο ούτε καν δυνατόν να δοθεί μια οριστική, καθολική και απολύτως τεκμηριωμένη απάντηση στο αρχικό ερώτημα. Έτσι κι αλλιώς, όπως ήδη είπαμε, κινούμαστε στον χώρο της θεωρίας και των υποθέσεων. Αλλά εντέλει θεωρώ ότι ίσως δεν έχει και σημασία, μολονότι προσωπικά πείθομαι από τη θέση του Θανάση Λερούνη, που, όπως είπα, αναπτύσσεται πειστικά. Θεωρώ, ωστόσο, ότι όσο λανθασμένο είναι να προσχωρείς ανεπιφύλακτα στην άνευ όρων αποδοχή της αλεξανδρινής καταγωγής των Καλλάσσα και μάλιστα να ανακαλύπτεις πίσω από οτιδήποτε (λέξεις, τοπωνύμια, συνήθειες, σύμβολα, που πράγματι υπάρχουν) ελληνική επιρροή, άλλο τόσο λανθασμένο είναι να απορρίπτεις a priori και χωρίς μελέτη και χωρίς σεβασμό την όποια σύνδεση και τον όποιο ισχυρισμό των ίδιων των κατοίκων, των ντόπιων. Αν η πρώτη στάση τείνει στον εθνικισμό ή τουλάχιστον στη γραφικότητα, η δεύτερη αποτελεί συχνά μια άκριτη αυτοπροστασία από το ενδεχόμενο να χαρακτηριστείς εθνικιστής, μια στάση που είναι εξίσου αφελής και φθάνει μάλιστα να ακυρώνει ακόμα και την προσφορά και το έργο που έχει επιτευχθεί. Όπως γράφει και ο Λερούνης, κλείνοντας το σχετικό κεφάλαιο – επιστολή, «Οι αλεξανδρινοί θρύλοι των Καλλάσσα δεν προσβάλλουν την επιστήμη της Ιστορίας, περιέχουν σπέρματα ιστορικών γεγονότων και αποτελούν τους τελευταίους απόηχους της χιλιόχρονης ελληνικής παρουσίας και επιρροής στην περιοχή». Ο ίδιος με τη μελέτη του, αλλά και με το προσωπικό του παράδειγμα, δείχνει πού βρίσκεται η ουσία".
Περιεχόμενα του τεύχους 193-194
Δείτε πληροφορίες για τη συνδρομή του 2025 στη σχετική ιστοσελίδα.
Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων που περιέχονται στο τεύχος με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.