Είναι αρκετά χρόνια τώρα που έχει κανείς την εντύπωση πως ακούει άναρθρες κραυγές, πως ίσως κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να επιστρέψουν στα σπήλαια, πως ο πολιτισμός μας χωρίς αξίες πια άρχισε μια επικίνδυνη οπισθοδρόμηση και πορεύεται στην αυτοκαταστροφή του, πως το καράβι έχει αρχίσει να γέρνει, ενώ η ορχήστρα εξακολουθεί να παίζει και στα σαλόνια συνεχίζεται ο χορός, όπως τότε με τον Τιτανικό.
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας που έβαλε τον κόσμο να κοιτάζει συνεχώς μια οθόνη, η παγκοσμιοποίηση και η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού που εξουδετέρωσε το αντίπαλο δέος, η τεράστια ανισοκατανομή των διαθέσιμων αγαθών και των πόρων, η λήξη των ιδεολογιών και η δυσλειτουργία των παλαιών σχημάτων, όλα αυτά και άλλα προκάλεσαν ένα είδος ζάλης, μια σκοτοδίνη στους ανθρώπους.
Με προσχήματα (υπαρκτά) άλλοτε την Τρομοκρατία και την απειλή του Ισλάμ, άλλοτε τις ομαδικές μεταναστευτικές ροές λόγω τοπικών πολέμων και λόγω της επιθυμίας για καλύτερη ζωή στις ευημερούσες χώρες, άλλοτε τα σοβαρά λάθη και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αποτελεσματική στάση στα νέα προβλήματα, κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες άρχισαν να πριονίζουν το κλαδί του δέντρου πάνω στο οποίο καθόμαστε: την ΕΕ, τη δημοκρατία, την έννομη τάξη, την ίδια τη λογική.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που μιλούσαμε για την ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση ή για το όραμα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όπως το συνέλαβαν οι μεγάλοι πρόδρομοι, και η αντίδραση σταθερά αυξάνεται και δυναμώνει: ο εθνολαϊκισμός φροντίζει να διογκώνει και να εκμεταλλεύεται για δικούς του σκοπούς τις δυσκολίες και τα προβλήματα και αντί για διορθώσεις και βελτιώσεις κηρύσσει ανυπακοή, εξεγέρσεις, ρήξεις και ανατροπές.
Εθνικισμοί και λαϊκισμοί εξαπλώνονται σαν επιδημία. Καπηλεύονται τα ιερά και τα όσια παριστάνοντας τους στυλοβάτες του έθνους, διαστρέφουν τη γλώσσα και την Ιστορία, περιφρονούν τη δημοκρατία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την ανθρωπιά, χαρακτηρίζουν άχρηστους και προδότες όλους τους πολιτικούς και προσπαθούν να εγκλωβίσουν χώρες και λαούς στο μικρόκοσμό τους και στη στενοκεφαλιά τους.
Παράλληλα τα ποικίλα φασιστοειδή μορφώματα, που δημιούργησαν για το σκοπό αυτό με τη μορφή πολιτικών κομμάτων, διεισδύουν στους νέους και στους μαθητές στρατολογώντας οπαδούς, τους εμποτίζουν με θράσος, μίσος και φανατισμό και τους εκπαιδεύουν στη βία ετοιμάζοντας ομάδες κρούσης και αυριανούς πολεμιστές, ετοιμάζοντας δηλαδή μια νέα θηριωδία αντί για μια νέα ισορροπία.
Η ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ εκφράζει την ανησυχία της για παρόμοια φαινόμενα και θέλει να πιστεύει πως οι Έλληνες εκπαιδευτικοί θα εμποδίσουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν τις επικίνδυνες αυτές οπισθοδρομήσεις. Είναι ανάγκη η δημοκρατία και οι αξίες της να διαφυλαχτούν, η ευρωπαϊκή ενότητα να ενισχυθεί και η ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση να γίνει το μάθημα - γέφυρα γνωριμίας και φιλίας των λαών.
