Το απρόοπτο έρχεται ξαφνικά χωρίς να το περιμένεις και μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Δεν προλάβαμε να απολαύσουμε την πολιτική μας «κανονικότητα», όταν ένας κορωνοϊός που ενέσκηψε εκ Κίνας μας έδειξε την πραγματική μη κανονικότητα. Ο Covid 19, όπως ονομάζεται ο ιός, παρέλυσε τη χώρα και την υφήλιο ως πανδημία με πολλά θύματα, με αστάθμητες συνέπειες για την οικονομία και με πιθανή νέα έφοδο.
Δεν ξέρω πόσο μεγάλος ήταν ο κίνδυνος, όμως ο φόβος ήταν πολύ μεγαλύτερος. Η πολιτική ηγεσία της χώρας αποφάσισε αμέσως και ορθώς να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο σύμφωνα με τις υποδείξεις της ιατρικής και των ειδικών επιστημόνων δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή και στις όσο το δυνατό λιγότερες ανθρώπινες απώλειες περιορίζοντας τη διασπορά του φονικού ιού.
Επιβλήθηκαν έκτακτα μέτρα ευρέος φάσματος με υποχρεώσεις και απαγορεύσεις που καταργούσαν τις ελευθερίες των πολιτών και το Σύνταγμα. Ουσιαστικά έπαψε να λειτουργεί καθετί στο οποίο συγκεντρώνεται κόσμος: ΑΕΙ, σχολεία, εκκλησίες, υπηρεσίες, καφετέριες, εστιατόρια, θεάματα, ματαιώθηκαν εκδηλώσεις, έκλεισαν και τα καταστήματα, εκτός από τα Σούπερ Μάρκετ, τις Τράπεζες και τα φαρμακεία.
Ο κόσμος έμενε σπίτι, η κυκλοφορία ήταν υπό έλεγχο, ώσπου απαγορεύτηκε εντελώς. Βέβαια στα Σούπερ Μάρκετ υπήρχαν εργαζόμενοι αλλά και πλήρης επάρκεια αγαθών, που σημαίνει ότι η παραγωγή και η τροφοδοσία γινόταν κανονικά. Αρα υπήρχε μια Α κατηγορία πολιτών, οι «μένουμε σπίτι» με πιθανή τηλεργασία, και μια Β κατηγορία, οι εργαζόμενοι κανονικά, στην οποία εντάσσονται και οι ηρωικοί μαχητές των υπηρεσιών υγείας.
Ωστόσο οι πολίτες αντέδρασαν θετικά και εκτίμησαν τη φροντίδα της Κυβέρνησης για την προστασία τους, διότι τα μέτρα ήταν για το καλό, διότι η πολιτεία τα επέβαλε καθ υπόδειξη της επιστήμης (ο γιατρός και ο πολιτικός καθισμένοι πλάι πλάι ενημέρωναν καθημερινά τους πολίτες για την κατάσταση και τα μέτρα), διότι ασκήθηκε συνεχής πλύση εγκεφάλων δια των ΜΜΕ και διότι, τέλος, οι παραβάσεις είχαν πρόστιμο.
Οι περιορισμοί κράτησαν από τα μέσα Μαρτίου ως τα μέσα Μαΐου, οπότε και άρχισαν να αίρονται, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, χωρίς το πρόβλημα να έχει λυθεί και χωρίς ο κίνδυνος να έχει εκλείψει. Ίσως άσκησε πίεση η οικονομία, ίσως επικράτησαν ρεαλιστικότερες σκέψεις. Στο εξής ο ιός θα αντιμετωπίζεται με μάσκες, με απολυμάνσεις και με μη προσεγγίσεις, ίσως και με την υπευθυνότητα που αποκτήθηκε.
Στο δίμηνο αυτό πάντως της σχετικής ή και απόλυτης καραντίνας συνέβησαν πολλές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Αναπτύχτηκε το ηλεκτρονικό εμπόριο και η τηλεργασία, ενισχύθηκε η σύμπνοια των πολιτών παρά την αποστασιοποίηση και την αμοιβαία καχυποψία, ενώ πολλοί είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την οικογένειά τους και τη σπιτική θαλπωρή, σε συνδυασμό βέβαια και με τους απαραίτητους σπιτικούς καυγάδες.
Για την εκπαίδευση το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ξεκίνησαν πια τα τηλεμαθήματα και η τηλεκπαίδευση, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη νέας εποχής με άδηλες επιπτώσεις στο εργασιακό τοπίο. Τα ιδιωτικά σχολεία, επιχειρήσεις γαρ, μέσα σε ελάχιστο χρόνο ετοίμασαν τα δέοντα και ανταποκρίθηκαν επιτυχώς αλλάζοντας ίσως τα δεδομένα της εκπαιδευτικής αγοράς και των εκπαιδευτικών. Το δημόσιο σχολείο, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο ενεργοποιώντας αμυντικούς μηχανισμούς. Το όλο θέμα είναι όντως σοβαρό και σύνθετο. ’λλοι καιροί άλλα πουλιά και η εξέλιξη είναι νόμος καθολικός για όλους και για όλα. Σύμφωνοι. Η φωτογραφία δεν είναι ο άνθρωπος, καμιά εικόνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωή και καμιά τηλεκπαίδευση τη σχολική κοινότητα, τη βουή της και την ανάσα της. Θα πρέπει όμως και η δημόσια εκπαίδευση να ετοιμαστεί, όχι μόνο για να μπορεί να αντιμετωπίζει έκτακτες καταστάσεις, όπως αυτές που μας προέκυψαν απρόοπτα, αλλά και διότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση μπορεί να δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα των δυσπρόσιτων περιοχών της ορεινής και νησιωτικής χώρας μας, όπως π.χ. στο ζήτημα της επιμόρφωσης.
