Κάθε τρεις και μία δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά άρθρα, στα οποία υποστηρίζεται πως η γλώσσα "χαλάει" ή μπορεί να έχει κιόλας χαλάσει. Η γλώσσα βέβαια δεν είναι τυρί, για να χαλάσει. Αυτό που εννοούν είναι ότι οι χρήστες, εμείς δηλαδή, δε χρησιμοποιούμε όπως θα έπρεπε τη γλώσσα. Στην προφορική / γραπτή επικοινωνία μας είτε παραβιάζουμε μορφολογικούς ή συντακτικούς κανόνες της γλώσσας είτε χρησιμοποιούμε πολλές ξένες λέξεις, χωρίς αυτές να έχουν προσαρμοστεί στη μορφολογία της νέας ελληνικής. Η λέξη βέβαια "ξένος" σημαίνει "αγγλικός" (ξένη μουσική = αγγλική μουσική, ξένες λέξεις = αγγλικές λέξεις).
Αλλά και στην τηλεόραση / ραδιόφωνο καλούνται διάφοροι "γλωσσολογούντες", που με δογματικό σχεδόν τρόπο αποφαίνονται πως η γλώσσα "χάλασε" και οι νέοι ιδιαίτερα αδυνατούν ν' αρθρώσουν νεοελληνικό λόγο (ενώ ο λόγος των ενηλίκων, ως γνωστόν, είναι άψογος, πρότυπο - μοντέλο για τους νεότερους!...)
Το φαινόμενο βέβαια των κινδυνολόγων και θρηνωδών της γλώσσας μας δεν είναι νέο. Είναι διαχρονικό κι έχω πολλές φορές γράψει γι' αυτό. Θα ήθελα να επισημάνω όμως μια ουσιώδη διαφορά ανάμεσα στους παλιούς "κινδυνολόγους" αρθρογράφους και στους σύγχρονους. Οι παλιοί ταυτόχρονα με τις θρηνωδίες τους προσπαθούσαν να χρησιμοποιούν στα άρθρα τους μόνον ελληνικές λέξεις. Λέξεις μάλιστα που δεν υπήρχαν στην ελληνική, όπως επιστημονικοί όροι κλπ., τις απέδιδαν με ελληνικές μεταφράζοντάς τες ή πλάθοντας καινούριες από άλλες ελληνικές π.χ. ραδιόφωνο, δορυφόρος, αεροπλάνο, σιδηρόδρομος. Όλοι οι τίτλοι εφημερίδων και περιοδικών ήταν ελληνικοί. Εφημερίδες και περιοδικά ήταν οι φορείς και μεταφορείς του εμπλουτισμού του νεοελληνικού λεξιλογίου και της κάθαρσής του από ξένες, προπαντός τούρκικες λέξεις.
Έχουν άραγε τον ίδιο στόχο τα σημερινά Μ.Μ.Ε., στα οποία προστέθηκαν το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και το διαδίκτυο; Είναι εύκολο ν' απαντήσουμε πως όχι. Μόνο οι τίτλοι των εφημερίδων και περιοδικών, των ένθετων περιοδικών των εφημερίδων, οι επωνυμίες των τηλεοράσεων και οι τίτλοι των εκπομπών τους δείχνουν πως, ενώ θρηνολογούν για την "κατάντια" της γλώσσας, τα Μ.Μ.Ε. αποτελούν όχι μόνον τους κύριους φορείς παραγωγής υποκουλτούρας, αλλά και διάβρωσης της ελληνικής με τη χρήση ενός "φραγκολεβαντίνικου" νεοελληνικού ιδιώματος.
Ας δούμε μερικούς τίτλους:
Δε χρειάζεται νομίζω να προσθέσω περισσότερα παραδείγματα. Η απορία μου είναι αν οι ιδιοκτήτες, διευθυντές και δημοσιογράφοι των Μ.Μ.Ε. έχουν συνείδηση ότι είναι οι κύριοι "μαστροχαλαστές" της ελληνικής γλώσσας.
Είναι αυτοί που, ενώ θρηνολογούν για την "κατάντια" της ελληνικής κατηγορώντας το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς, τα βιβλία, τις μεθόδους διδασκαλίας κλπ., αποτελούν τους κύριους υπονομευτές της γλώσσας μας. Πάσχουν βέβαια οι άνθρωποι από γλωσσικό σνομπισμό. Γι' αυτό και πιστεύουν πως με τη χρήση αγγλικών όρων, τίτλων κλπ. αναβαθμίζονται πολιτισμικά και κοινωνικά τόσο οι ίδιοι όσο και το Μ.Μ.Ε. που ελέγχουν ή υπηρετούν. Καιρός είναι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η πολιτική τους οδηγεί στη διάβρωση της ελληνικής γλώσσας, που υποκριτικά ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να καλλιεργήσουν. Υπονομεύουν με το χειρότερο τρόπο το έργο του σχολείου, που αγωνίζεται να διδάξει στα παιδιά την ελληνική κι όχι το φραγκολεβαντίνικο ιδίωμα των Μ.Μ.Ε. Οφείλουν, λοιπόν, το γρηγορότερο ν' αλλάξουν ρότα.
