Η πρωτοβουλία του Υπουργού Παιδείας να αποκτήσει όνομα κάθε σχολική μονάδα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα είχε ενδιαφέρον αν συνοδεύονταν από μια σειρά προτάσεων για την αναβάθμιση του ρόλου των σχολείων. Μέχρι σήμερα το όνομα ενός σχολείου(όπου υπήρχε) συνδέονταν κυρίως ιστορικά με τον ιδρυτή-χρηματοδότη του. Τα τελευταία είκοσι χρόνια υπήρξε μια τάση να δοθούν σε σχολικές μονάδες ονόματα σημαντικών προσώπων (Α. Σαμαράκης, Μ. Κουντουράς κ.α.).Πρόκειται για επιμέρους ατομικές-τοπικές πρωτοβουλίες με βάση συγκεκριμένα κριτήρια την περίοδο της ονοματοδοσίας που δεν ξέρω σήμερα αν και κατά πόσο ανταποκρίνονται στις συνθήκες και το πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων.

Μια απόφαση, όμως, που έρχεται "από τα πάνω" και δεν προέρχεται από την ίδια την κοινωνία του σχολείου και τους στόχους της μπορεί να οδηγήσει σε τραγελαφικές επιλογές ονομάτων με βάση ευκαιριακά κριτήρια ή με γνώμονα τις προσωπικές επιλογές διευθυντών ή τοπικών αρχόντων. Προσωπικά θα προτιμούσα κάθε σχολική μονάδα να αποκτήσει εκπαιδευτική ταυτότητα που θα την διαφοροποιεί από τις άλλες τόσο στη μορφή και τη αισθητική του σχολικού χώρου και των αιθουσών όσο κυρίως στις παιδαγωγικές, ερευνητικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες για σημαντικά ζητήματα τόσο της διδασκαλίας όσο και της κοινωνικής ζωής.

Αν επιθυμείς να δώσεις ένα ιστορικό ή τοπικό όνομα στο σχολείο σου πρέπει να μελετήσεις κριτικά και διευρευνητικά την ιστορία του και την τοπική ιστορία με βασικούς ερευνητές τους ίδιους τους μαθητές. Αν επιθυμείς να δώσεις το όνομα ενός κορυφαίου παιδαγωγού ή συγγραφέα πρέπει να διεκδικήσεις από την Πολιτεία τη δημιουργία ενός διαφορετικού σχολείου στο οποίο θα κυριαρχεί η δημιουργικότητα, η καινοτομία και όχι η ισοπεδωτική ομοιομορφία και η ευκαιριακή δημιουργία εντυπώσεων. Ένα τέτοιο δημιουργικό σχολείο αξίζει να αποκτήσει ένα όνομα που θα αποκαλύπτει την εκπαιδευτική του ταυτότητα. Διαφορετικά αν επιθυμούμε να δώσουμε στα σχολεία μας ονόματα "του φαίνεσθαι" καλύτερα η επικοινωνιακού χαρακτήρα πρόταση του υπουργού, να μην υλοποιηθεί.