Με την είσοδο του νέου έτους και ώσπου να ευχηθούμε "καλή χρονιά" έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο Χριστόφορος Μηλιώνης (1932-2017), που κράτησε με επιτυχία στη ζωή του δυο δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους υπηρετώντας γόνιμα τη λογοτεχνία και την εκπαίδευση, χωρίς η ενασχόληση με τη μια να ζημιώσει την άλλη. Το εγχείρημα φαίνεται δυσκολότερο, αν λάβουμε ζωή υπόψη ότι ο Μηλιώνης είναι πεζογράφος, δηλαδή χειρώνακτας της γραφής, με έργο που καλύπτει χιλιάδες σελίδες εξαιρετικής ποιότητας. Βασικά διηγηματογράφος ο Μηλιώνης ανασύρει υλικό από το ορυχείο της μνήμης του, το επεξεργάζεται με τη δωρική γλώσσα του και παίρνει θέση επάξια πλάι στο συντοπίτη του Δημήτρη Χατζή. Αλλά και στην εκπαίδευση διακρίθηκε και επελέγη ως Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων από την έναρξη του νέου θεσμού, θέση που διατήρησε ως την αφυπηρέτησή του.
Είχα την τύχη να συναναστραφώ για μεγάλα χρονικά διαστήματα με τον Χ.Μ. είτε σε Επιτροπές της μεταπολιτευτικής ΟΛΜΕ για Συνέδρια και για το περιοδικό Λόγος και Πράξη (ο Χριστόφορος το είχε βαφτίσει) είτε κατά την περίοδο της συμμαθητείας μας στο ΔΜΕ (τις Διετείς Διακοπές κατά Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλο) είτε σε σεμινάρια φιλολόγων αλλά κυρίως κατά τη συνεργασία μας στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας γυμνασίου και λυκείου, όπου η συμβολή του Μηλιώνη ήταν πολύτιμη. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι ο Χ.Μ. ήταν από τα οξύτερα, τα πιο στιβαρά και στέρεα μυαλά, με κριτική δύναμη αιχμηρή, ενίοτε πικρή ή καυστική αλλά πάντα ευθύβολη. Υπέρ ή κατά. Με καθαρότητα στοχασμού και λόγου, με κοφτερή και διεισδυτική ματιά, στοιχεία που έχει διοχετεύσει και στο λογοτεχνικό του έργο, το οποίο από φέτος αρχίζει μια επανεκκίνηση, αλλά χωρίς τον ίδιο δυστυχώς. Για το λογοτέχνη Μηλιώνη έχουν γραφτεί αλλού όσα του αξίζουν. Εδώ αποχαιρετούμε τον αγαπητό φίλο και απευθύνουμε στην Τατιάνα και στη Δάφνη του τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Αλλά προτού στεγνώσει το δάκρυ του αποχαιρετισμού στο Χριστόφορο "έφυγε" και ο άλλος εξαιρετικός συνάδελφος και πολύτιμος συνεργάτης στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ο Τάκης Καρβέλης (1925-2017). Φωτισμένος δάσκαλος, σημαντικός ποιητής και δοκιμιογράφος, γνώστης και μελετητής της λογοτεχνίας όσο λίγοι, πρώην Γενικός Επιθεωρητής και Σχολικός Σύμβουλος, πέρασε ανάμεσά μας αλαφροπάτητος και σεμνός, χαμηλότονος και αθόρυβος, πάντοτε όμως ουσιαστικός, καίριος και εύστοχος, κερδίζοντας με την ευαισθησία, την ευγένεια, το ήθος και την άκρα ευσυνειδησία του, την αγάπη και τη βαθιά εκτίμηση όλων όσοι τον γνώρισαν. Φέτος, έστω και αργά, η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Τάκη Καρβέλη το Βραβείο Ποίησης για το σύνολο του ποιητικού έργου του. Δε μπόρεσε να παραλάβει το βραβείο του. Ας είναι το χώμα του ελαφρύ. Στην αγαπημένη του σύζυγο και εκλεκτή φιλόλογο Καίτη Τσοτάκου εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας και τη λύπη μας.
