Αν το δημόσιο σχολείο, καθώς λένε, αδιαφορεί, έχει ελλείψεις, αδυναμίες, ανισότητες, αν έχει εγκαταλειφτεί στην τύχη του και στον πατριωτισμό των λειτουργών του, που  δεν είναι βέβαια πάντα δεδομένος, αν δεν αποδίδει ούτε κατ’ ελάχιστο το κόστος της συντήρησής του, αν είναι γεμάτο από αργίες, απεργίες, συνελεύσεις, καταλήψεις και περιπάτους στο κοντινό άλσος, αν η δωρεάν παροχή της  δημόσιας εκπαίδευσης έχει καταστεί το άλλοθι της υποβάθμισης και της απαξίωσής της αναγκάζοντας τους πολίτες να πληρώνουν ιδιωτικά τις ελλείψεις και την ολιγωρία του δημόσιου σχολείου...
 

Αν ο ιδιωτικός τομέας εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του δημόσιου για να κερδοσκοπεί  με τον ιδρώτα των εργαζομένων τους οποίους καταπιέζει με κάθε τρόπο, για να αποδίδουν το maximum της δυνατότητας με το minimum της αμοιβής, αν το ιδιωτικό σχολείο δίνει μεγαλύτερη έμφαση στη βιτρίνα και στη λάμψη, στην εντύπωση και στη φιγούρα, αν όπως κάθε εμπορική επιχείρηση, επιδιώκοντας το κέρδος, προσπαθεί να μη δυσαρεστήσει ποτέ τον πελάτη, που έχει βέβαια πάντα δίκιο, πουλώντας του φανταχτερά προϊόντα και ψευδείς προσδοκίες με παρ’ αξία βαθμολογίες του παιδιού...

Iσως είναι καιρός  να δημιουργηθεί μια τρίτη εκπαιδευτική κατάσταση, με βάση   την Περιφέρεια και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και με  χαλαρή εξάρτηση από το κέντρο, που να κινείται πέρα από την αδιαφορία του δημόσιου και την κερδοσκοπία του ιδιωτικού τομέα, πέρα από τις παθογένειές τους, γράφοντας ένα νέο εκπαιδευτικό συμβόλαιο πιο  ευέλικτο,  πιο λειτουργικό και κυρίως πιο ουσιαστικό, ώστε να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα και στα ζητούμενα που αυτά υπαγορεύουν χωρίς τις αγκυλώσεις του παλιού και τις τροχοπέδες   των  αναχρονιστικών δομών του.

Iσως, σήμερα που δε λειτουργούν πια με τον ίδιο τρόπο τα παλιά σχήματα  ιδεολογικής πόλωσης, παρόμοιες συνθέσεις μπορούν να αποτελέσουν γενικότερη  βάση για   μια πιο ισόρροπη  πολιτική  πρακτική, για ένα είδος  εφαρμογής  του "ιστορικού συμβιβασμού"  με τη σύζευξη  δημόσιου και ιδιωτικού μόνο  με τα θετικά στοιχεία  του καθενός,  χωρίς τα αρνητικά του. Ίσως αυτός ο συνδυασμός να  παραπέμπει στην αριστοτελική αρετή της μεσότητας, ανάμεσα δηλαδή στην "έλλειψη" του δημόσιου και την "υπερβολή" του ιδιωτικού - ή αντίστροφα.

Δεν είναι βέβαια εδώ θέση και ώρα για  λεπτομέρειες. Προϋπόθεση πάντως για τον τρίτο εκπαιδευτικό δρόμο θα ήταν να αποκτήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ορισμένες ουσιαστικές αρμοδιότητες, και η  εκπαίδευση  δυνατότητες για  ουσιαστική αποκέντρωση. Αναγκαία ζητούμενα και τα δυο.