Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η εφταμηνίτικη κυβέρνησή μας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δε μας άφησε ούτε μια μέρα να βαρεθούμε. Δεν περνούσε μέρα που κάποιος Υπουργός ή στέλεχος της κυβέρνησης να μην προκαλέσει το κοινό με μια δήλωσή του ή ενέργειά του. Βέβαια όλους τους ξεπερνούσαν τα καμώματα της προεδρίνας της Βουλής και οι ναρκισσιστικές  τσιριμόνιες του υπουργού των οικονομικών. Αλλά και οι ‘δικοί μας’ υπουργοί, Μπαλτάς και Κουράκης, δεν υστερούσαν σε προκλητικές  δηλώσεις και αποφάσεις. Στα τεύχη 153 και 154 της Νέας Παιδείας σχολίασα κάποιες από τις αποφάσεις  των δυο Υπουργών, όπως η κατάργηση της αριστείας, της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών κλπ., με τις οποίες έδειχναν πως δεν είχαν κανένα όραμα για την παιδεία των ελληνοπαίδων, αλλά στόχος τους ήταν  να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών της κυβέρνησης.

Την έλλειψη οποιουδήποτε οράματος από τους δυο ταγούς μας ήρθε να επιβεβαιώσει περίτρανα η ψήφιση στις 12/5/15 του νομοσχεδίου για την Παιδεία, με το οποίο:

α)  Μειώθηκε κατά μια ώρα η διδασκαλία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στη Γ΄ Λυκείου, η οποία παραχωρήθηκε στην Ιστορία των Κοινωνικών Επιστημών. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι πρόθεση του απερχόμενου Υφυπουργού Κουράκη, εφόσον ξανακερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι να εξαιρέσει το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από την εξέταση των υποψήφιων για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

β) Καταργήθηκε η διδασκαλία του ‘Επιτάφιου Λόγου’ του Θουκυδίδη από το Πρόγραμμα Σπουδών Γενικής Παιδείας  Γ΄ Λυκείου

Οι παραπάνω αποφάσεις  δείχνουν, θαρρώ, πως οι δυο υπουργοί  θεωρούν πως η ελληνική Γραμματεία (αρχαία και νέα), ιδιαίτερα μάλιστα η νεοελληνική λογοτεχνία, δεν έχει να προσφέρει κάτι σημαντικό στο ελληνόπουλο. Και να σκεφτεί κανείς πως ο κ. Κουράκης καυχιέται πως είναι ποιητής. Φαίνεται πως η μόνη επαφή του με την ποίηση θα είναι μέσα από τα δικά του στιχουργήματα, που τα λογιάζει για ποιήματα.

Οι δυο πρώην πια υπουργοί  νομίζουν πως ένα Πρόγραμμα Σπουδών (Curriculum) είναι σαν το πολυμπαλωμένο πολύχρωμο παντελόνι του γελωτοποιού, ο οποίος κάθε λίγο και λιγάκι αντικαθιστά ένα μπάλωμα μ’ ένα άλλο, ένα κίτρινο π.χ. μ’ ένα κόκκινο, πιστεύοντας πως έτσι το παντελόνι του γίνεται πιο όμορφο.. Όμως η διαμόρφωση ενός ΠΣ είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί εξειδικευμένες σπουδές και εμπειρία. Προϋποθέτει βέβαια την ύπαρξη ενός οράματος για το τι είδους προσωπικότητα  οφείλει να διαπλάθει το σχολείο  μέσα από τα  γνωστικά αντικείμενα και τις διάφορες δραστηριότητες που αναπτύσσει. Ποιες δηλ. γνώσεις οφείλει  το σχολείο να προσφέρει στο παιδί και ποιες ατομικές και κοινωνικές δεξιότητες να καλλιεργήσει, ώστε να είναι σε θέση αυτό ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας που θα ζήσει; Ένα τέτοιο όμως ΠΣ δεν μπορεί να το σχεδιάσει κανένας υπουργός. Αυτός έχει το όραμα, αλλά αναθέτει τη σύνταξη του ΠΣ σε κάποιο θεσμοθετημένο οργανισμό, όπως ήταν π.χ. το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στον οποίο υπάρχουν οι κατάλληλοι επιστήμονες. Ακόμα μπορεί να συμβουλεύεται και τις επιστημονικές ενώσεις, όπως είναι  των Φιλολόγων, Μαθηματικών, Φυσικών κλπ.

Φοβούμαι ότι το υπουργικό  δίδυμο για τέτοια ουσιώδη θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής συμβουλευόταν μόνον τους κομματικούς παρατρεχάμενους, οι οποίοι δε διαθέτουν κανένα από τα απαραίτητα προσόντα για τη διαμόρφωση ενός επιστημονικού και αποτελεσματικού ΠΣ. Γι’ αυτό και με τέτοια ευκολία και επιπολαιότητα, χωρίς κανένα προβληματισμό, διέγραψαν τον μοναδικό στην παγκόσμια γραμματεία Επιτάφιο και  υποβάθμισαν το μάθημα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η διαγραφή ενός γνωστικού αντικειμένου ή η αντικατάστασή του από ένα άλλο ανατρέπει  όλη τη φιλοσοφία του Προγράμματος Σπουδών, στο βαθμό που να μην επιτυγχάνονται τόσο οι γενικοί όσο και οι μερικοί παιδαγωγικοί στόχοι του.

Περιδιαβάζοντας τα διάφορα περιοδικά που ασχολούνται με θέματα εκπαιδευτικά (Νέα Παιδεία, Σύγχρονη Εκπαίδευση, Φιλολογική, Φιλόλογος κ. ά.) χαίρομαι  που βλέπω   δεκάδες επιστήμονες να ερευνούν, σχολιάζουν, κάνουν προτάσεις  σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση, γιατί πιστεύουν πως συμμετέχουν σε μια προσπάθεια να βελτιωθούν τα εκπαιδευτικά μας πράγματα. Αναρωτιέμαι όμως αν αξίζει ν’ αφιερώνουν τόσο κόπο και χρόνο, αφού οι εκπαιδευτικοί μας ταγοί τους μόνους που συμβουλεύονται είναι οι διάφοροι άσχετοι κομματικοί παρατρεχάμενοι, όπως φάνηκε από τις αποφάσεις του δίδυμου Μπαλτά-Κουράκη.