Η σχέση γνώσης και κριτικής σκέψης είναι διαλεκτική και αμφίδρομη. Η γνώση οδηγεί στην ανάπτυξη της κρίσης, ενώ η κρίση προϋποθέτει τη γνώση, για να κρίνουμε κάτι ή κάποιον πρέπει να το/τον ξέρουμε. Επομένως η κρίση και η κριτική σκέψη αναπτύσσονται παράλληλα με τη γνώση και κυρίως με την κατάλληλη επεξεργασία της γνώσης, δηλαδή με τον κατάλληλο τρόπο παρουσίασης και μελέτης του γνωστικού αντικειμένου.                                     

Ποια είναι η κατάλληλη επεξεργασία; Με ποιο τρόπο η διδασκαλία, ως παροχή και μελέτη γνωστικού αγαθού, θα καλλιεργήσει και θα αναπτύξει παράλληλα την κρίση του μαθητή, την κριτική στάση του απέναντι στην παρεχόμενη γνώση; Όλο το βάρος εν προκειμένω πέφτει στη διδασκαλία. Η κρίση συνδέεται με τη γνώση. Αυτό  θα πει ότι συνδέεται με την κατανόηση του γνωστικού αγαθού. Ο μαθητής για να γνωρίσει κάτι, πρέπει να το κατανοήσει και για να το κατανοήσει πρέπει η διδασκαλία να το καταστήσει πλήρως κατανοητό. Εδώ θα τονίσω κάτι που φαίνεται αυτονόητο αλλά δεν είναι: η διδασκαλία γίνεται για το μαθητή. Η διδασκαλία δεν κρίνεται από τις ‘’σοφίες’’ που λέει ο διδάσκων αλλά από την ικανότητά του να θέτει συγκεκριμένους διδακτικούς στόχους και να τους επιτυγχάνει με μετρήσιμα μαθησιακά αποτελέσματα. Επίσης από την ικανότητά του να απλοποιεί το σύνθετο και το δύσκολο, να είναι σαφής και συγκεκριμένος μιλώντας απλά και καθαρά, να κερδίζει την προσοχή των μαθητών και κυρίως να τους κινητοποιεί και να τους κάνει να μετέχουν ενεργητικά στη διαδικασία για την κατάκτηση της γνώσης. ΄Ετσι ο    μαθητής ανακαλύπτει και ανακαλύπτοντας κατακτά και αφομοιώνει τη γνώση.

Μια τέτοια διδασκαλία καλλιεργεί την κρίση του μαθητή. Όσο πιο ερευνητική, όσο πιο ερωτηματική είναι η διαδικασία, όσο περισσότερο αναζητεί το γιατί και το πώς, όσο ζωηρότερα κινητοποιεί, ενεργοποιεί το μαθητή, τον προβληματίζει, τον κάνει να ψάχνει   και να βρίσκει, να παρατηρεί και να σκέπτεται, να  συγκρίνει και να διακρίνει, να συνδυάζει και να συσχετίζει, να υποθέτει (εικάζει) και να σχολιάζει, να σχηματίζει γνώμη προσωπική και να τη διατυπώνει, τόσο ενισχύεται η κριτική στάση και καλλιεργείται η κριτική σκέψη. Είναι προφανές ότι αυτή η διδασκαλία διεξάγεται μέσα σε συνθήκες υπεύθυνης ελευθερίας, μέσα σε κλίμα εμπιστοσύνης και ενθάρρυνσης,  με συζήτηση και δημοκρατική κατανομή του λόγου, χωρίς το φόβο του λάθους και τον έλεγχο της κριτικής.