Ξεκινώντας με ειλικρινείς ευχές για αληθινή Ανάσταση και Φώτιση στη σκέψη και στο πνεύμα των επαϊόντων και μη, χρησιμοποιώ την καβαφική ειρωνεία για να θίξω ένα θέμα από τα παλιά. Τώρα που αποδομούνται όλα τα προγράμματα και τα συστήματα ήρθε επιτέλους και το τέλος της «τρομακτικής» τράπεζας θεμάτων!
Τώρα όλοι χαλαρώνουν: τα παιδιά οδηγούνται στην πλήρη αδιαφορία για τα μαθήματα, αφού με 9,5 μέσο όρο (όχι των πρωτευόντων μαθημάτων) μπορούν να περάσουν την τάξη χωρίς να κουραστούν ιδιαιτέρως - αρκεί να υπάρχει η καλή διάθεση των καθηγητών- αλλά και των διδασκόντων που ξέφυγαν από αυτή τη μέγγενη και μπορούν τώρα, όπως και παλιότερα, να τελειώνουν όση ύλη θέλουν και να αφήνουν τα παιδιά με «κενά» στη μάθησή τους για την επόμενη χρονιά που θα αναλάβει ένας άλλος συνάδελφος με ανάλογη νοοτροπία
Σε αυτή τη χώρα, συμβαίνουν τερατώδη πράγματα, λες και δεν μπορούμε να διδαχθούμε ούτε από τα λάθη μας (εκτός και αν επιθυμούμε διακαώς να στρουθοκαμηλίζουμε) αλλά ούτε και να παραδειγματιστούμε από εξελιγμένους λαούς που σέβονται τον εαυτό τους και δεν βρίσκουν «πατέντες» για να ακυρώσουν ή να μεταστρέψουν οτιδήποτε καλοπροαίρετο συμβεί. Αντί να αξιολογούνται και να διορθώνονται ατοπήματα ή λάθη σε ένα βιβλίο ή σε ένα καινοτόμο πρόγραμμα, προτιμάται να ακυρώνεται και να αλλάζει με κριτήριο το λαϊκισμό, στον οποίο υποκλινόμαστε !
Προσωπικά και προ τράπεζας θεμάτων και τώρα όλη την ύλη θα τελειώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και άρα ως προς τη διαδικασία δεν με απασχολεί καθόλου το μέτρο (και το ίδιο κάνουν και αρκετοί συνάδελφοι από όσο γνωρίζω). Το αποτέλεσμα όμως με την κατάργηση αυτού και άλλων μέτρων είναι τελείως διαφορετικό στη συνείδηση των μαθητών. Από την εμπειρία μου στο λύκειο διαπίστωσα ότι όσο υπήρχε η τράπεζα θεμάτων το μάθημα ήταν πιο εποικοδομητικό, τα παιδιά πιο σοβαρά και αναγνώριζαν τη δουλειά μας, αρκεί αυτή να γινόταν με Αγάπη, Γνώση και Συνέπεια. Έμαθαν πολύ περισσότερα από τα παιδιά των άλλων τάξεων που δεν είχαν τράπεζα θεμάτων (αναφέρομαι κυρίως στα φιλολογικά μαθήματα). Σαφώς και χρειάζονταν γενναίες διορθώσεις και σταθμίσεις των θεμάτων, καθώς και τροποποιήσεις του ωρολογίου προγράμματος για να καλυφθεί επαρκώς και ποιοτικά η ύλη και να υπάρχει αντικειμενικότητα πανελλαδικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπρεπε γονείς και παιδιά να πέσουν στην παγίδα της παραπαιδείας και να λύσουν όλα αυτά τα θέματα (!!!) ενισχύοντας για άλλη μια φορά την αποστήθιση, από τη οποία, αρχίζω να πιστεύω ότι δεν θέλουμε να αποκοπούμε.
Ελπίζω ειλικρινά στην επόμενη πρωτοπόρα μεταρρύθμιση, η οποία ευελπιστώ να μη στηριχτεί στην ήσσονα προσπάθεια, στην περαιτέρω υποβάθμιση του μαθησιακής διαδικασίας και αποτελέσματος, σε άρση της αριστείας και σε λαϊκίστικα συνθήματα, αλλά στο μακροπρόθεσμο «καλό» - αν είμαστε ώριμη ως κοινωνία να το προσδιορίσουμε διακομματικά και με προοπτική μέλλοντος-. Το χρωστάμε σε μια νεολαία, έρμαιο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, της απουσίας οράματος και της εκπαιδευτικές ανεπάρκειας ή της δήθεν καινοτόμας διδασκαλίας με της χρήση νέων τεχνολογιών, εκεί που αυτές δεν χρειάζονται!
Τώρα, λοιπόν, που καταργήθηκε και αυτό το «επονείδιστο» μέτρο μαζί με άλλα, μπορούμε να πούμε πολλά και ίσως ανώδυνα.
