Όταν το 1964 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου ίδρυσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, επέλεξε ως Πρόεδρό του τον Ι. Θ. Κακριδή, καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επιφανή φιλόλογο με διεθνή καταξίωση. Αλλά και οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις τοποθέτησαν ως προέδρους του Π. Ι. επιστήμονες καταξιωμένους στον επιστημονικό τους χώρο, οι οποίοι πλαισιωμένοι από αρκετούς ικανούς Συμβούλους έδωσαν μια πνοή ανανέωσης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τόσο οι πρόεδροι όσο και οι σύμβουλοι, έχοντας στο σύνολό τους κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, είχαν άμεση επικοινωνία και γνώση των ανανεωτικών ιδεών και κινήσεων που γίνονταν στο χώρο της εκπαίδευσης στις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.

Το Π.Ι όμως έκλεισε τον ιστορικό του ρόλο έχοντας ως πρόεδρο το Σωτήρη Γκλαβά, ένα φιλόλογο, που δεν τον γνώριζε ούτε…ο θυρωρός της  πολυκατοικίας των φιλολόγων. Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό του, όπως το συνέταξε μάλιστα ο ίδιος, έχει την αίσθηση ότι μπορεί ο κ. Γκλαβάς να μη γνωρίζει ούτε εξώθυρα ξένου πανεπιστημίου, γνωρίζει όμως πολύ καλά όλους τους διαδρόμους κι όλες τις θύρες, που οδηγούν στα γραφεία των αξιωματούχων του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Η θητεία του τόσο ως αντιπροέδρου όσο και ως τελευταίου προέδρου του Π.Ι έχει να επιδείξει έργο μηδαμινό.  Γι’ αυτό είναι ν’ απορεί κανείς που ο Υπουργός Παιδείας επέλεξε να διαδεχθεί τον Αλ. Δημαρά ως πρόεδρος του νεοσύστατου Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής ο Σ. Γκλαβάς. Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη, που λέει κι ένα τραγουδάκι. Ποια προσόντα και ποιες ικανότητες είδε ο κ. Υπουργός στον Σ. Γκλαβά; Επαφή με πανεπιστήμια του εξωτερικού δεν έχει, ξένες γλώσσες δε φαίνεται να γνωρίζει, αν και στο βιογραφικό του ο ίδιος αναφέρει πως γνωρίζει «άριστα αγγλικά», τονίζοντας το άριστα, κάτι που σημαίνει πως δε γνωρίζει καλά τη γλώσσα, γιατί αλλιώς δε θα το τόνιζε. Δεν έχει δημοσιεύσει ούτε ένα άρθρο στα αγγλικά κι ούτε έχει συμμετάσχει σε κάποιο συνέδριο στην αλλοδαπή. Δυο-τρεις εργασιούλες, που ούτε φοιτητές δε θα δημοσίευαν, είναι όλο κι όλο το επιστημονικό έργο του κ. Γκλαβά.

Οφείλει βέβαια να αναγνωρίσει κανείς την ικανότητα του κ. Γκλαβά να καταλαμβάνει κάποια θέση στην εκπαιδευτική ιεραρχία κάθε φορά που το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται στην εξουσία, ξεκινώντας από το 1990, οπότε έγινε σύμβουλος του προέδρου του Π. Ι.  Γ. Μπαμπινιώτη, και φθάνοντας μέχρι σήμερα. Τους τελευταίους μάλιστα οχτώ μήνες έγινε διαδοχικά Διευθυντής του γραφείου του Υπουργού Παιδείας Γ. Μπαμπινιώτη, Ειδικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (27/6/12) και τέλος Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. (2/1/13). Καλή και άγια βέβαια είναι αυτή η ικανότητα που βοηθάει τις ασημαντότητες να αναρριχηθούν, αλλά η Εκπαίδευση δεν είναι «παίξε-γέλασε». Η Παιδεία των ελληνόπουλων θα εξαρτηθεί από τα προσόντα και τις ικανότητες του προέδρου του ‘Ινστιτούτου’. Γι’ αυτό και θα πρέπει εκεί να τοποθετηθεί μια προσωπικότητα με διεθνή καταξίωση, που έχει δώσει δείγματα γραφής κι όχι μια ασημαντότητα που δεν τη γνωρίζει ούτε…ο θυρωρός της πολυκατοικίας των…φιλολόγων.