Πριν από ένα περίπου χρόνο ψηφίστηκε στη Βουλή με πρωτοφανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο νόμος για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τον οποίο επιχειρείται να μπει κάποια τάξη στα 'Πανεπιστήμια-καφενεία' της χώρας, στα οποία κυριαρχούν κάθε λογής ομάδες κομματικών 'νταήδων', φοιτητών, καθηγητών κλπ, που κάποιες φορές επιτρέπουν να γίνονται και μαθήματα! Κι είχαμε ελπίσει πως θα άρχιζε να μπαίνει κάποιο φως στη λειτουργία των πανεπιστημιακών σχολών. Όμως οι ομάδες των πανεπιστημιακών νταήδων ή «νταβατζήδων», όπως είχε αποκαλέσει ανάλογες ομάδες ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, τομεάρχες, επαγγελματίες κομματικοί φοιτητές κλπ., ξεσηκώθηκαν και κήρυξαν αντάρτικο ενάντια στο νόμο, με στόχο να μην εφαρμοστεί. 'Καπετάνιος' των ανταρτών ήταν ο πρύτανης του πανεπιστημίου Πελοποννήσου Θ. Παπαθεοδώρου, που πέτυχε μέχρις αυτή τη στιγμή (Ιούλιος του 2012) να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Κι έτσι οι πανεπιστημιακοί άρχοντες έστειλαν το μήνυμα σε φοροφυγάδες, καταπατητές γης, εγκληματίες, απατεώνες κλπ., αν θέλουν να πετύχουν τους στόχους τους, να οργανώνονται σε ομάδες και κηρύσσοντας αντάρτικο να μην εφαρμόζουν νόμους που βλάπτουν τα συμφέροντά τους.

Αν κάποιος από μας τους ανοργάνωτους 'παρακατιανούς' πολίτες δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και δεν εφαρμόσει κάποιο νόμο, θα καταλήξει στη φυλακή. Ο 'λεβέντης' όμως αντάρτης πρύτανης όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά και επιβραβεύτηκε. Τα κόμματα που είχαν ψηφίσει το νόμο, ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μαζί με τη ΔΗΜΑΡ τον επέλεξαν για Υφυπουργό Παιδείας, κι όχι βέβαια άλλου υπουργείου, μια που το βιογραφικό του κ. πρύτανη είναι τόσο φτωχό, που δε φαίνεται να έχει κάποιο αξιόλογο επιστημονικό επίτευγμα. Κι έτσι ο αντάρτης πρύτανης και τώρα υφυπουργός μπορεί να αναφωνήσει «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!...». Κι αναθάρρησαν οι απανταχού «νταβατζήδες», φοροφυγάδες, καταπατητές κλπ και σκέφτηκαν, αφού δικαιώθηκε ο αγώνας του αρχιαντάρτη πρύτανη, γιατί να μη δικαιωθεί και ο δικός τους αγώνας και να μην καταλάβουν κι αυτοί κάποιο δημόσιο αξίωμα, π. χ. Γραμματεία Υπουργείου, Διεύθυνση ΔΕΚΟ κλπ.

Κι αναρωτιέμαι, όταν κάποιος κομματάνθρωπος είχε τη 'λαμπρή ιδέα' να προτείνει το υφυπουργείο στον 'αντάρτη του νόμου καπετάν Θόδωρο', γιατί αυτός δεν αρνήθηκε τον καινούριο θώκο έτσι από φιλότιμο, ντροπή και συνέπεια στο αντάρτικό του. Αλλά ποιος έχασε το φιλότιμο και την ντροπή, για να τη βρει ο κ. Παπαθεοδώρου. Αν του έχει μείνει ελάχιστο φιλότιμο και ντροπή, θα πρέπει να καταργήσει το νόμο, δικαιώνοντας το αντάρτικό του κι όλους τους φαύλους, που αρνούνται να εφαρμόσουν τους νόμους. Διαφορετικά οφείλει να τον εφαρμόσει, αποκηρύσσοντας τον 'αγώνα' του και 'πουλώντας' τους άλλους αντάρτες πρυτάνεις. Η αποδοχή του αξιώματος έδειξε σ' όλους μας πως το μόνο για το οποίο νοιάζεται ο υφυπουργός μας είναι τα αξιώματα. Ο αγώνας του δεν ήταν ούτε για το πανεπιστήμιο ούτε για την παιδεία του έθνους. Για το εαυτό του ήταν. Στο πρόσωπό του καταξιώνεται η φαυλότητα της ελληνικής κοινωνίας. Θα πρέπει να ψάξει πολύ κανείς ανάμεσα σ' εκείνους που χρημάτισαν υπουργοί παιδείας, για να βρει κάποιον με μεγαλύτερη έλλειψη ήθους από τον τωρινό υφυπουργό κ. Παπαθεοδώρου.

Έχω βέβαια και μια απορία. Πώς θα αντιδράσει ο κ. υφυπουργός, αν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, ακολουθώντας το παράδειγμά του, δεν εφαρμόζουν καμιά εγκύκλιό του ή νόμο που ψηφίστηκε με πρότασή του, προσδοκώντας μάλιστα την επιβράβευσή τους για τη στάση τους αυτή με κατάληψη κάποιου δημόσιου αξιώματος, π. χ. Διευθυντή σχολείου; Κι ακόμα τι θα κάνει, αν οι εκπαιδευτικοί αρνούνται να χρησιμοποιούν τα βιβλία που μοιράζει δωρεάν στους μαθητές το Υπουργείο, και διδάσκουν ό,τι και όπως θέλουν;

Επειδή τον κ. Παπαθεοδώρου και τους άλλους πρυτάνεις φαίνεται να μην τους έχει απασχολήσει ποτέ το ζήτημα της σχέσης πολίτη-νόμων σε μια δημοκρατική Πολιτεία, θα πρότεινα να διαβάσουν (σε μετάφραση βέβαια, μια που δεν πιστεύω κάποιος απ' αυτούς να κατανοεί το πρωτότυπο) τον πλατωνικό διάλογο 'Κρίτων', στο οποίο ο Σωκράτης προτιμάει να πεθάνει παρά να παραβιάσει τους νόμους, τους οποίους ψήφισε ο λαός ή οι αντιπρόσωποί του. Δεν περιμένουμε βέβαια ο κ. Παπαθεοδώρου να αρθεί στο ύψος του Σωκράτη, αλλά μια στάλα τσίπα την περιμένουμε. Πανεπιστημιακός δάσκαλος είναι!