Πέρασαν μήνες από τότε που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το Νομοσχέδιο για τη συγχώνευση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο (Π.Ι.) με άλλους οργανισμούς και ακόμα αναμένω να ακούσω τη φωνή της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Ουδεμία αντίδραση σαν να μην υπήρχε, ενώ ως Ανώτερα Συνδικαλιστικά Όργανα των δασκάλων και των καθηγητών που ενδιαφέρονται για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και όχι μόνον όφειλαν να έχουν φωνή. Μέσα στη γενική «αφωνία», ακούστηκε μόνον μια τεκμηριωμένη θέση στο περιοδικό «Νέα Παιδεία» από τον Κ. Μπαλάσκα, που γνώρισε το Π.Ι. και ως ΚΕΜΕ, όπως και η γράφουσα.

Η ονομασία ως Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.) ήταν ουσιαστική και συμβολική, διότι στο Π.Ι. σχεδιάζονται τα Α.Π.Σ., καταρτίζονται οι προδιαγραφές για την παραγωγή διδακτικού υλικού, γίνεται η επίβλεψη των συγγραφόμενων βιβλίων, στέλνονται οι απαραίτητες οδηγίες στα σχολεία της χώρας για τη διδακτέα και εξεταστέα ύλη, ενημερώνονται και οργανώνονται επιμορφωτικές ημερίδες κ.ά.

Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει παράξει σημαντικό έργο το οποίο δεν έχει αποτιμηθεί ούτε από το Υπουργείο Παιδείας ούτε από τις συνδικαλιστικές και επιστημονικές ενώσεις. Στο Π.Ι. εργάστηκαν εκπαιδευτικοί-επιστήμονες που γνώριζαν από «μέσα» την Π/θμια, τη Δ/θμια και Τεχνική Εκπαίδευση. Το Π.Ι. με τις Οδηγίες του έδινε άμεσες λύσεις σε θέματα διδακτικά και ήταν πάντα στο πλευρό του εκπαιδευτικού. Επιπλέον, στο Π.Ι. υπήρχε ειδικό τμήμα για την έρευνα, για την επιμόρφωση και αξιολόγηση, οπότε άλλα Ινστιτούτα έπρεπε να καταργηθούν και όχι το Π.Ι., που επιτελούσε εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό και επιμορφωτικό έργο. Η συγχώνευση σε νέο φορέα, ιδιωτικού Δικαίου είναι πρόσχημα για την κατάργησή του. Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) δεν έχει καμία σχέση με το παιδαγωγικό και επιστημονικό έργο του Π.Ι. Και τι σημαίνει πράγματι «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής». Μήπως και το ανεξάρτητο ΚΕΜΕ δεν έγινε προέκταση της εκπαιδευτικής πολιτικής του Υπουργείου, όπως και το Π.Ι. αργότερα;

Θα περίμενε κανείς-αν πράγματι θέλουμε το «Νέο Σχολείο»- να παραμείνει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αλλά ως ανεξάρτητος φορέας από το Υπουργείο, με το οποίο θα συνεργαζόταν σε παιδαγωγικό και επιστημονικό επίπεδο το Υπουργείο. Επίσης, θα μπορούσε να συρρικνωθεί σε προσωπικό-λόγω της κρίσης- και σε κτιριακές υποδομές. Μέχρι σήμερα, όμως, με τέτοια κρίση όχι μόνον υπολειτουργεί -αν και καταργημένο-, αλλά πληρώνονται και τα ενοίκια σε τέσσερα κτίρια άδεια, ενώ η χώρα περνάει κρίση και οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί. Πού είναι το νοικοκύρεμα, το Π.Ι. έφταιξε ως ζημιογόνο, όταν όλα τα ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ του 2001-2003 έγιναν από το μόνιμο και αποσπασμένο προσωπικό του Π.Ι. χωρίς καμία αμοιβή; Τώρα τι γίνεται; Πού είναι το επιστημονικό προσωπικό του Π.Ι. πού μετέχει στα σχεδιαζόμενα ΑΠΣ, τα οποία δόθηκαν σε Πανεπιστημιακούς, οι οποίοι υπάρχουν αμφιβολίες αν και κατά πόσο γνωρίζουν τη σχολική πραγματικότητα από άμεση εμπειρία. Αντίθετα, οι Σύμβουλοι και οι Πάρεδροι του Π.Ι. προέρχονταν από την εκπαίδευση, υποχρεωτικό κριτήριο για την επιλογή τους ήταν η διδακτική εμπειρία στο δημοτικό, στο γυμνάσιο ή το λύκειο, στοιχείο πολύ σημαντικό για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση των ΑΠΣ και την επίβλεψη των σχολικών βιβλίων. Το Π.Ι. έστελνε έγκαιρα τις αποφάσεις των Τμημάτων για τα προς εκτύπωση βιβλία και παρακολουθούσε και πίεζε για την εκτύπωσή τους. Αυτό που έγινε φέτος, που ακόμα και τώρα τέλη Ιανουαρίου να λείπουν αρκετά βιβλία είναι απαράδεκτο και υποβαθμίζει τα μέγιστα τη θέση του εκπαιδευτικού, τον σεβασμό στον μαθητή και την παρεχόμενη εκπαίδευση από άποψη ποιότητας, διότι ο Η/Υ έρχεται συμπληρωματικά να υποστηρίξει τη διδασκαλία.

Τέλος, θα πρέπει το Υπουργείο να σκεφθεί πάλι αυτό του το «ατόπημα» και να ανασυστήσει ένα Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ανεξάρτητο από πολιτικές παρεμβάσεις με έργο παιδαγωγικό, επιμορφωτικό και ερευνητικό για το καλό της υποχρεωτικής και λυκειακής εκπαίδευσης, γενικής και τεχνολογικής. Εκπαιδευτικοί και μαθητές αγωνιούμε για την παρεχόμενη δημόσια εκπαίδευση, έχουμε ανάγκη τόσο τα σχολικά βιβλία που βεβιασμένα έκλεισε ο ΟΕΔΒ όσο και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, που πρότεινε έγκυρα και τεκμηριωμένα τις ανάγκες σε κάθε είδους εκπαιδευτικό υλικό και, φυσικά, και σε σχολικά βιβλία.