Αναλογίζομαι ότι η σύγχρονη πραγματικότητα, όσα βιώνουμε αυτές τις ημέρες και όσα θα βιώσουμε στο μέλλον, θα μείνουν ανεξίτηλα στην ιστορία. Όπως συνέβη με το Νοέμβρη του 1973 ή το Μάη του '68 στη Γαλλία.
Κοινωνικές εξεγέρσεις παρόμοιες με όσα θα ζήσει η ελληνική κοινωνία όταν λάβει μορφή και διάσταση η «δικαιολογημένη» αντίδραση μας. Παρ'όλ'αυτά, διαφέρει το να διαβάζεις για μια κοινωνική εξέγερση από το να τη ζεις.
Ως κοινωνία οργιζόμαστε απέναντι στην πολιτική ηγεσία. Της επιρρίπτουμε ευθύνες, της χρεώνουμε λάθη και άστοχους χειρισμούς. Την κατηγορούμε για διαφθορά. Η πολιτική σήψη δεν με εκπλήσσει. Η εξουσία, άλλωστε, πάντα διέφθειρε.
Εκπλήσσομαι όμως από την κοινωνική παρακμή. Γινόμαστε μάρτυρες της εξεγερμένης διάθεσης μιας κοινωνίας, η οποία εθίστηκε τόσο βολικά στο παρακμιακό και το σάπιο, η οποία συμβιβάστηκε και σώπασε. Η οποία τώρα, με την ίδια βολικότητα, εφησυχασμένη στη δήθεν άγνοια της για όσα συνέβαιναν, εξεγείρεται, αποποιείται των ευθυνών της, αναζητά εξιλαστήρια θύματα.
Ισχυριζόμαστε ότι ξυπνήσαμε, ότι πλέον αναλάβαμε δράση. Διαφωνώ. Δεν επιδεικνύουμε κανενός είδους βούληση, ώριμη τουλάχιστον. Ελλείψει παιδείας και πολιτικής, και δεν αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία, καταστήσαμε πολιτική πράξη τη μούντζα. Βρισκόμαστε ακόμη σε βαθύ λήθαργο. ’βουλα πλάσματα, χωρίς φλόγα και πάθος. Χωρίς όνειρα και ελπίδες. Χωρίς κάτι το οποίο να μας κινητοποιήσει να αγωνιστούμε, να ελπίζουμε σε μία καλύτερη Ελλάδα.
Ίσως γι' αυτό βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Ίσως μας λείπει ο ρομαντισμός τον οποίο τόσο βάρβαρα απορρίψαμε. Ίσως σήμερα εμείς οι νέοι, ονειροπόλοι και ρομαντικοί, ακραίοι και ασυμβίβαστοι, δυνάμεθα να ανατρέψουμε αυτό το οποίο θεωρείται πλέον μη αναστρέψιμο. Η εξεγερμένη αθωότητα έναντι του συμβιβασμού και της αφομοίωσης.
Ελπίζω σε μία Ελλάδα, η οποία θα με αφήνει να ανασάνω, θα με γλιτώνει από το πνίξιμο, θα μου επιτρέπει να δοκιμάσω να γίνω ο εαυτός μου. Αρνούμαι να δικαιώσω τους στίχους του Νίκου Γκάτσου όταν έγραφε : «Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, καληνύχτα..»
Τουλάχιστον όχι όσο ο ήλιος δεν έχει δύσει ακόμη...
