Μια από τις πιο σημαντικές αρμοδιότητες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, από τότε που θεσμοθετήθηκε ως ΚΕΜΕ αρχικά εδώ και 34 χρόνια, είναι να μελετάει, σχεδιάζει και επεξεργάζεται τα Αναλυτικά Προγράμματα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αποτελεί το κύριο συμβουλευτικό όργανο του ΥΠΕΠΘ σε θέματα της εκπαίδευσης. Μπορώ μάλιστα να πω πως μέχρι σήμερα το Π.Ι. ανταποκρίθηκε στο ρόλο του. Τα μέλη του, εκπαιδευτικοί με σπουδές, προσπαθούν να επιτελέσουν το έργο τους, παρά τα εμπόδια που πολλές φορές βάζει το το ίδιο το ΥΠΕΠΘ.
Τα τελευταία όμως χρόνια το Υπουργείο Παιδείας άρχισε να παρακάμπτει, να υποβαθμίζει και να απαξιώνει το Π.Ι, δημιουργώντας διάφορες επιτροπές και συμβούλια μελέτης εκπαιδευτικών θεμάτων, τα οποία ανήκουν στις αρμοδιότητες του Ινστιτούτου. Τα συμβούλια αυτά είναι ανεξάρτητα και δεν έχουν καμιά οργανική σχέση και επικοινωνία με το Π.Ι. Η πρώτη τέτοια παράκαμψη του Ινστιτούτου έγινε από την κα Γιαννάκου, όταν παρά τη διαφωνία του Π.Ι. επέβαλε την αύξηση των ωρών διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο και στην Α' Λυκείου. 'Yστερα δημιουργήθηκε το ΕΣΥΠ με πρόεδρο τον καθηγητή Θ. Βερέμη. Βέβαια μέχρι τώρα το ΕΣΥΠ ασχολήθηκε μόνο με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και το πρόβλημα της εισαγωγής των αποφοίτων του Λυκείου στα ΑΕΙ/ΤΕΙ και δεν μπήκε στα χωράφια του Π.Ι.
Φαίνεται όμως πως το Υπουργείο δεν έμεινε ευχαριστημένο από τη δουλειά του κ. Βερέμη και του ΕΣΥΠ. Γι' αυτό και το Γενάρη δημιούργησε το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης(ΣΠΔΕ), για να μελετήσει τα Αναλυτικά Προγράμματα Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου, αλλά και άλλα εκπαιδευτικά θέματα, να κάνει δηλ. τη δουλειά του Π.Ι., αλλά και λίγη του ΕΣΥΠ. Τοποθέτησε πρόεδρο τον κ. Γ. Μπαμπινιώτη, πρόεδρο επίσης της Φιλεκπαιδευτικής, αλλά και τόσων άλλων συμβουλίων. 'Hταν επόμενο "ν' αρχίσουν πρώτα να παίζουν τα όργανα" ανάμεσα στους προέδρους Βερέμη και Μπαμπινιώτη για το ποιος είναι ο "καπετάνιος" στα θέματα της εκπαίδευσης.
Η δημιουργία του ΣΠΔΕ δίνει το μεγαλύτερο χτύπημα στο Π.Ι., αφού αφαιρεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων του. Η αποδυνάμωση μάλιστα αυτή γίνεται από έναν άνθρωπο που για τρία χρόνια (1990-3) διετέλεσε πρόεδρός του, χωρίς βέβαια να προσφέρει και κάτι το σημαντικό. Φαίνεται ότι το "αγάπησε" πολύ και γι' αυτό συναινεί στην απαξίωσή του. Σε λίγο τα μέλη του Π.Ι. δε θα έχουν τι δουλειά να κάνουν, αφού όλες του οι αρμοδιότητες θα έχουν μεταφερθεί σε εξωθεσμικές επιτροπές ad hoc συγκροτημένες. Γι' αυτό και είναι απορίας άξιο που ο Πρόεδρος και τα μέλη του Π.Ι. δεν αντιδρούν στην υποβάθμισή τους ( τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αρχές Φεβρουαρίου).
Πολύ θα ήθελα να ξέρω αν ο κ. Μπαμπινιώτης έχει συνείδηση ότι αναλαμβάνοντας την προεδρία του ΣΠΔΕ δίνει ένα γερό χτύπημα στο Π.Ι. και προοδευτικά το καθιστά έναν άχρηστο θεσμό. Νομίζω πως έχει συνείδηση, αλλά εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι ν' αποκτήσει τον έλεγχο της εκπαίδευσης, και όχι μόνο. Δεν υπάρχει Επιτροπή και Συμβούλιο σχετικό με την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, που να μην είναι πρόεδρος, αντιπρόεδρος ή μέλος. "Εθνικό ειδήμονα" τον αποκάλεσε μια δημοσιογράφος. Δε χρειάζεται, νομίζω, να τονιστεί ότι το ΣΠΔΕ θα το στελεχώσουν "φίλοι" του κ. προέδρου.
Διάλογος βέβαια για την παιδεία, όπως αναγγέλθηκε, δεν πρόκειται να διεξαχθεί. Απλά θα υιοθετηθούν οι προτάσεις του κ. Μπαμπινιώτη, που έχουν κιόλας δημοσιευτεί, με τις οποίες διαφαίνεται ως κύριος στόχος η κατάργηση του μόνου αξιόπιστου και αδιάβλητου θεσμού που λειτουργεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, των πανελλήνιων εξετάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και την ανάληψή τους από τις πανεπιστημιακές σχολές, που ως γνωστόν διαπρέπουν στην αξιοπιστία και στο αδιάβλητο των μηχανισμών τους! 'Eτσι, αφού για 4 χρόνια ως πρύτανης ο κ. Μπαμπινιώτης "έβαλε σε τάξη" το Αθήνησι πανεπιστήμιον, τώρα θα επιχειρήσει να βάλει σε τάξη και την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αχρηστεύοντας το Π.Ι., ένα θεσμό που τόσα έχει προσφέρει. Το δυστύχημα είναι ότι όλες οι προτάσεις του ΣΠΔΕ θα ονομαστούν "μεταρρυθμίσεις". Και βέβαια μέχρι σήμερα δεν άκουσα ούτε μια κουβέντα για τη προοδευτική διάλυση πρωτοποριακών θεσμών όπως η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, το Ολοήμερο Σχολείο, τα καινοτόμα προγράμματα για άτομα με Ειδικές Ανάγκες, τη Διαπολιτιστική Εκπαίδευση, τις σχολικές βιβλιοθήκες και τόσα άλλα.
