Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Νόμος –πλαίσιο του 1982 ήταν ένα πολύ σημαντικό νομοθέτημα το οποίο λειτούργησε θετικά σε πολλές κατευθύνσεις για την αναβάθμιση των ΑΕΙ. Παράλληλα στην τριαντάχρονη περίπου εφαρμογή του αναδείχτηκαν και αρνητικά τα οποία τα τελευταία χρόνια έλαβαν τη μορφή παθογένειας που δηλητηρίασε όλη την ακαδημαϊκή λειτουργία των πανεπιστημίων.

Σ' αυτό το πλαίσιο ένας νέος νόμος για τα Πανεπιστήμια ήταν αναγκαίος. Ο Νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα έχει θετικά σημεία αλλά έχει και σοβαρά μειονεκτήματα. Στα θετικά του νόμου εντάσσεται η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου από τους φοιτητές για την εκλογή των οργάνων διοίκησης του Πανεπιστημίου. Ενός «δικαιώματος» που είχαν μετατρέψει οι κομματικές νεολαίες σε όπλο συναλλαγής με τους υποψήφιους πρυτάνεις ή προέδρους τμημάτων .Ένα κεντρικό πλεονέκτημα του νέου νόμου που δεν εφαρμόστηκε ποτέ στον παλιότερο, είναι η θεσμοθέτηση μιας ανεξάρτητης αρχής ελέγχου, εποπτείας και πιστοποίησης των παρεχόμενων μορφωτικών –ερευνητικών υπηρεσιών. Προσωπικά θεωρώ ότι αν λειτουργούσε τόσα χρόνια μια τέτοια αρχή με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο δεν θα χρειαζόταν νέος νόμος.

Την ίδια στιγμή με τα παραπάνω πανηγυρίζουν ορισμένοι ή κραυγάζουν κάποιοι άλλοι για την κατάργηση του ασύλου, κάτι που στη συνείδηση της κοινωνίας είχε ήδη συμβεί με το διαχωρισμό της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ελευθερίας της έρευνας στα ΑΕΙ από τη βίαιη και τρομοκρατική επιβολή συγκεκριμένων αντιλήψεων από φοιτητικά και μη φοιτητικά στοιχεία.

Από την άλλη πλευρά η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επηρεασμένη από τις θέσεις μιας σειράς συμβούλων που μιμούνται δουλικά ό,τι γίνεται κυρίως πέραν του Ατλαντικού αλλά και έχοντας ένα φοβερό κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα προχώρησε σε μια σειρά ρυθμίσεων οι οποίες φαίνεται ότι θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα. Τέτοιες είναι η δυαρχία στη διοίκηση(πρύτανης και συμβούλιο), οι υπερεξουσίες του κοσμήτορα, η προσπάθεια καθιέρωσης τριετών σπουδών κάτι που ήδη σε άλλες χώρες έχει δεχθεί έντονη κριτική κ.α.

Το σοβαρότερο λάθος-μειονέκτημα του νόμου η κατάργηση του τμήματος ως βασικής ακαδημαϊκής και διοικητικής μονάδας. Πολλοί συνάδελφοι επισήμαναν το στόχο του εγχειρήματος αυτού που είναι να πληγεί ο πυρήνας της ακαδημαϊκής γνώσης και της συγκρότησης της σε βασικά επιστημονικά πεδία με την μετατροπή της σε απλά προγράμματα σπουδών που αλλάζουν αλλά και καταργούνται εύκολα. Θεωρώ ότι εκτός από τον παραπάνω ιδεολογικό στόχο,η πολιτική ηγεσία είχε ως επιπλέον στόχο τη δραστική μείωση των τμημάτων και του φοιτητικού δυναμικού για οικονομικού λόγους. Οι ίδιοι άνθρωποι που ίδρυσαν πανεπιστήμιο και ΤΕΙ σε κάθε πρωτεύουσα νομού και επέτρεψαν την εισαγωγή φοιτητών-σπουδαστών με δύο και τρία, επιδιώκουν τώρα με έμμεσο τρόπο να διορθώσουν αυτό το ολέθριο λάθος υπό την πίεση της τρόϊκας. Αντί να ζητήσουν συγγνώμη και να προχωρήσουν σε μια σοβαρή μελέτη αναδιάρθρωσης των ΑΕΙ και ΤΕΙ που χρειάζεται η χώρα, προσπαθούν να το κάνουν άκομψα και άτεχνα μέσα από το νέο νόμο (και φυσικά μέσα από της Πανελλήνιες εξετάσεις). Ωραία σύλληψη αλλά ευτυχώς δεν απευθύνονται σε αμνήμονες!