Η πρόσφατη ανακοίνωση του ΥΠΕΠΘ για μείωση της βαθμολόγησης της παραγωγής γραπτού λόγου στις Πανελλήνιες εξετάσεις (από τις 50 στις 40 μονάδες) λειτουργεί πρώτα-πρώτα αποπροσανατολιστικά στην διεξαγωγή ενός σοβαρού, επιστημονικά τεκμηριωμένου δημόσιου διαλόγου για τον φορμαλιστικό τρόπο διδασκαλίας και αξιολόγησης της Νεοελληνικής γλώσσας κυρίως στις Πανελλήνιες εξετάσεις ,παράγοντας που επηρεάζει τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος στο Λύκειο.

Παράλληλα αποδεικνύει ότι η πολιτική ηγεσία και ο γραφειοκρατικός μηχανισμός του ΥΠΕΠΘ αδιαφορούν για το χρόνο ανακοίνωσης των αλλαγών(λίγο πριν τις εξετάσεις) χωρίς να δικαιολογούν γιατί δεν παρουσίασαν τα συγκεκριμένα μέτρα στην αρχή του σχολικού έτους όταν διαπίστωσαν το πρόβλημα. Πάντως τα στατιστικά στοιχεία του επόμενου πίνακα αποδεικνύουν ότι την προηγούμενη χρονιά είχαμε τις χαμηλότερες διαφορές βαθμολογίας όχι μόνο της τριετίας αλλά από τότε που άρχισαν οι Γενικές εξετάσεις(1982):

Από τα παραπάνω δεν ερμηνεύεται η βιασύνη των καρεκλοκένταυρων του ΥΠΕΠΘ ούτε δικαιολογείται το ότι δεν προνόησαν και για τη βελτίωση της βαθμολόγησης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, μάθημα που παρουσιάζει μεγαλύτερες διαφορές στη βαθμολογία των εξετάσεων από τη Νεοελληνική Γλώσσα. Φαίνεται να αγνοούν προκλητικά τα ερευνητικά δεδομένα τα οποία αποδεικνύουν ότι η ποιότητα της αξιολόγησης του γραπτού λόγου συνδέεται με τη σαφήνεια των κριτηρίων βαθμολόγησης, την επιλογή και επιμόρφωση των αξιολογητών καθώς και την αξιολόγηση των διαδικασιών βαθμολόγησης.Αποκρύπτουν συνειδητά το γεγονός ότι οι διαφορές στη βαθμολογία του γλωσσικού μαθήματος οφείλονται και στα ασαφή κριτήρια και στην προβληματική διαδικασία βαθμολόγησης τόσο της περίληψης όσο και των ερωτήσεων. Το κυριότερο όμως είναι ότι υποβαθμίζουν το σημαντικότερο τμήμα της αξιολόγησης των μαθητών στις εξετάσεις επιδιώκοντας να μετατρέψουν σταδιακά - με άλλοθι την έλλειψη διαφορών στη βαθμολογία - την αξιολόγηση του γλωσσικού μαθήματος σε τυποποιημένη διαδικασία πολλαπλών επιλογών.Πρόκειται για μια αλλαγή λαϊκίστικου χαρακτήρα με προκάλυμμα το επικοινωνιακό τέχνασμα της διαφάνειας σε μια διαδικασία διάτρητη από επιστημονική και παιδαγωγική άποψη.