Κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Ελληνοεκδοτική, στη σειρά Βιβλιοθήκη του Εκπαιδευτικού, το βιβλίο των συναδέλφων Χρήστου Κάτσικα και Κώστα Θεριανού: Το Εγχειρίδιο του Εκπαιδευτικού. Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί (μόνιμοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, αδιόριστοι)· ένας χρηστικός οδηγός, όπου οι πτυχιούχοι των καθηγητικών σχολών έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για όλα τα θέματα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, από τη πρόσληψή τους στις σχολικές μονάδες ως τη συνταξιοδότησή τους, όπως διορισμοί, μισθολόγια, ωράριο, μεταθέσεις, αποσπάσεις, άδειες, μετατάξεις, χορήγηση δανείων, κ.ά.
Στις σελίδες 156-158 του Εγχειριδίου - Παράρτημα, γίνεται ειδική αναφορά για τα Διδασκαλεία και τις διαδικασίες επιλογής για μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Ε.). Συγκεκριμένα, αναφέρονται οι έδρες των Διδασκαλείων, τα μαθήματα στα οποία εξετάζονται γραπτώς οι υποψήφιοι, οι όροι φοίτησης των εκπαιδευτικών (εγγραφές, άδειες, μετεγγραφές) κ.ά.
Βάσει των ανωτέρω, οι εκπαιδευτικοί Π.Ε. έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν, κατόπιν εξετάσεων, διετείς μεταπτυχιακές σπουδές, με χορήγηση πτυχίου ισότιμου με αντίστοιχο των Α.Ε.Ι., σε έξι Διδασκαλεία (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Ρεθύμνου), οι δάσκαλοι, και, σε αντίστοιχα Διδασκαλεία, οι Νηπιαγωγοί.
Η λειτουργία των Διδασκαλείων αυτών για τους συναδέλφους της Π.Ε. αποτελεί σημαντικό σταθμό για την επιμόρφωσή τους και συμβάλλει αποτελεσματικά στην ανανέωση του εκπαιδευτικού σχεδιασμού και στην ουσιαστική βελτίωση του έργου τους.
Αντίθετα, οι εκπαιδευτικοί Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Δ.Ε.), με την ποικιλία των ειδικοτήτων και την πολλαπλότητα των γνωστικών αντικειμένων, στερούνται παντελώς κάθε μορφής επιμόρφωση. Το περίεργο και άκρως παρανοϊκό της υπόθεσης είναι ότι Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως (Δ.Μ.Ε.) λειτουργούσε στην Αθήνα, από το 1915, έτος ίδρυσής του, μέχρι το 1982, οπότε καταργήθηκε -ολέθριο σφάλμα της Πολιτείας και μερικών εκπροσώπων του Κλάδου-, για λόγους μάλιστα συγκεχυμένους και ασαφείς, και χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των καθηγητών με ερωτηματολόγιο.
Στο Διδασκαλείο αυτό φοίτησαν, με επιλογή στην αρχή, και έπειτα με εξετάσεις, εκατοντάδες εκπαιδευτικών των κλάδων Θεολόγων, Φιλολόγων, Μαθηματικών, Φυσικών και αργότερα Γαλλικής και Αγγλικής Φιλολογίας, οι οποίοι στελέχωσαν επιτυχώς τη Δ.Ε. σε διευθυντικές θέσεις. Το διδακτικό προσωπικό αποτελούσαν παιδαγωγοί, πανεπιστημιακοί, διακεκριμένοι καθηγητές, επιστήμονες αναγνωρισμένου κύρους, οι οποίοι δίδασκαν τα γνωστικά αντικείμενα, ανά ειδικότητα, παιδαγωγικά μαθήματα (ψυχολογία, γενική και ειδική διδακτική, Σ.Ε.Π. κ.ά.) και ξένες γλώσσες, ενώ, παράλληλα, οι μετεκπαιδευόμενοι πραγματοποιούσαν πρακτικές ασκήσεις στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή.
Ένας από τους λόγους κατάργησης του Δ.Μ.Ε. ήταν ο μικρός αριθμός μετεκπαιδευομένων σ’ ένα μόνο Διδασκαλείο που χαρακτηρίσθηκε ως παρωχημένο και αναχρονιστικό(!). Θα μπορούσε όμως να αναβαθμιστεί ο θεσμός και, όπως συνέβη με την Π.Ε., να επεκταθεί σε όλες τις πόλεις με Πανεπιστημιακές Σχολές (π.χ. Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Ιωάννινα, Βόλο, Καλαμάτα, Πάτρα, Ρέθυμνο κλπ.), με δυνατότητα απορρόφησης εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων.
Μια διάδοχη μορφή του Δ.Μ.Ε., η Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Μ.Ε.), ετήσιας διάρκειας και κατόπιν κληρώσεως, λειτούργησε επιτυχώς σε δέκα πόλεις της χώρας -μία μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής-, αλλά καταργήθηκε και αυτή, για να αντικατασταθεί από τα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (Π.Ε.Κ.), σε πανελλήνια κλίμακα, -τρίμηνα στην αρχή, και αργότερα σαράντα(!) ωρών. Τα Π.Ε.K., παρά τις επιμέρους αδυναμίες τους και την ταχύρρυθμη μορφή τους, βοήθησαν ικανοποιητικά τους συναδέλφους και επιμόρφωσαν πολλούς εκπαιδευτικούς.
Σήμερα, στο χώρο της Δ.Ε. δεν λειτουργεί καμία μορφή επιμόρφωσης, με εξαίρεση τη σύντομη ολίγων ημερών, εισαγωγική, που καλύπτει περιστασιακές ανάγκες των συναδέλφων και έχει περισσότερο ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν ανταποκρίνεται ασφαλώς στα οράματα και τις προσδοκίες του Κλάδου, όπως αποτυπώνονται με ενάργεια στις σχετικές διατάξεις του Νόμου 1566/1985 και στα πορίσματα των εκπαιδευτικών συνεδρίων της ΟΛΜΕ.
Ο Κλάδος και η ΟΛΜΕ διαμαρτύρονται εντονότατα για την απουσία αυτή, ζητώντας ετήσια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα. Κανένας, όμως, δεν αναλογίζεται την παράλογη ενέργεια κατάργησης του Δ.Μ.Ε., πριν από τριάντα περίπου χρόνια, ούτε τολμά να ζητήσει, με παρρησία και υπευθυνότητα, την επαναλειτουργία του, για ευνοήτους λόγους.
Ασυνέτημι των ανέμων στάσιν...
