28-02-2021

Εδώ και ένα χρόνο περίπου όλοι οι μαθητές και χιλιάδες φοιτητές παρακολουθούν εξουθενωμένοι και αδρανείς ατέλειωτες ώρες τηλεκπαίδευσης, που στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για αυτούσια μεταφορά του μοντέλου της αναπαραγωγικής διδασκαλίας από το υπαρκτό εκπαιδευτικό περιβάλλον με κύριο στοιχείο την εξουθενωτική δασκαλοκεντρική διδασκαλία για τον εκπαιδευτικό και την καθολική σχεδόν παθητικότητα των μαθητών-φοιτητών.

Την ίδια στιγμή ο χώρος του βιβλίου, του θεάτρου, της μουσικής, του χορού, των μουσείων  και άλλων τομέων τέχνης πλήττεται θανάσιμα και υψώνει κραυγή απόγνωσης για άμεση και ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία και τους θεσμούς της αλλά και από τον καθένα μας!

Μπροστά στο νέο φάσμα του εγκλεισμού αξίζει να αναρωτηθούμε: Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει μια οργανωμένη πρωτοβουλία της Πολιτείας και των φορέων της για παροχή δυνατότητας σε σχολεία και πανεπιστήμια να έχουν πρόσβαση σε δράσεις πολιτισμού και να τις εντάξουν δημιουργικά στο πρόγραμμά τους; Γιατί δεν ενισχύονται οικονομικά οι φορείς αυτοί ώστε να προσφέρουν την ευκαιρία σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς αλλά και στις ελληνικές οικογένειες σε τελική ανάλυση να έλθουν σε επαφή με την ανάγνωση, την ποίηση, το θέατρο, τις συναυλίες κ.λπ.;

Η πρόταση μας είναι απλή και ξεκάθαρη. Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας  ένα πρόγραμμα άμεσης χρηματοδοτότησης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων, για να εντάξουν στην ψηφιακή καθημερινότητα της διδασκαλίας  δράσεις  τέχνης και πολιτισμού. Οι ιδέες μπορεί να είναι πολλές και οι επιλογές ποικίλες και ελεύθερες όπως:

• Οργάνωση συζητήσεων - αναγνώσεων κειμένων με συγγραφείς, ποιητές και άλλους εκπροσώπους του χώρου του βιβλίου.
• Δυνατότητα άμεσης αγοράς (μέσω ειδικών κουπονιών) από μαθητές και εκπαιδευτικούς (αρχικά των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και των πρώτων του Γυμνασίου) δύο τουλάχιστον λογοτεχνικών βιβλίων και δημιουργική αξιοποίησή τους στη διδασκαλία.
• Παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων εντός του σχολικού προγράμματος με τη μείωση των υπολοίπων ωρών τηλεκπαίδευσης. Είναι πραγματικά αδιανόητο να υπάρχουν τόσες ενδιαφέρουσες παραστάσεις στο χώρο του παιδικού αλλά και του ευρύτερου θεάτρου και οι μικροί μαθητές να εξαντλούνται στην παρακολούθηση της  ύλης των μαθημάτων!
• Ευκαιρία δημιουργικής ψυχαγωγίας με την παρακολούθηση μουσικών εκδηλώσεων από πολιτιστικούς οργανισμούς (Μέγαρο Μουσικής, Εθνική Λυρική Σκηνή κ.λπ.) αλλά και ανεξάρτητων μουσικών δημιουργών ή σχημάτων.
• Προτάσεις ξεναγήσεων των μαθητών, εκπαιδευτικών, φοιτητών κ.λπ. σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, πινακοθήκες με πραγματική διαδραστική αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών.

Προτάσεις υπάρχουν πολλές και οι άνθρωποι του πολιτισμού μπορούν να προτείνουν περισσότερες. Το ζήτημα είναι ποιος υπεύθυνος της εκπαιδευτικής πολιτικής  ακούει και ποιος έχει τη στοιχειώδη ευαισθησία να υλοποιήσει ένα ανάλογο εγχείρημα στην κρίσιμη αυτή φάση της πανδημίας. Η μέχρι τώρα εμπειρία και η διαίσθησή μας ίσως να μη λαθεύουν. Απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουόντων;

Για την Συντακτική Ομάδα του περιοδικού

Κώστας Αγγελάκος, Kαθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου και Διευθυντής του περιοδικού Νέα Παιδεία