Ο Γιώργος Παγανός, που μας άφησε για την άλλη όχθη στις 16/2/2021, ήταν ένας λαμπρός φιλόλογος, ένας βαθύς μελετητής, κριτικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας και συγγραφέας αξιόλογων μελετών, ένας γοητευτικός και πολύ αγαπητός δάσκαλος, ένας ενεργός και εν εγρηγόρσει δημοκρατικός πολίτης, ένας σωστός και γενναιόδωρος άνθρωπος, ένας άριστος οικογενειάρχης σύζυγος της Αλεξάνδρας (Τάντας) Λαμπράκη, Ομότιμης πια Καθηγήτριας της Παιδαγωγικής στο Ε.Κ.Π.Α. και πατέρας δυο εξαιρετικών παιδιών, του Δημήτρη και της Μελίνας, που τον περιέβαλλαν με αγάπη και αφοσίωση. Για μένα ο Γιώργος ήταν ένας αγαπημένος   πολύτιμος φίλος και συνεργάτης.  

Γνωριστήκαμε στο Διδασκαλείο Μ.Ε., στην πρώτη σειρά, πριν από σχεδόν μισό αιώνα και από τότε συνδεθήκαμε και συνεργαστήκαμε στενά σε διάφορα πεδία. Συνεργαστήκαμε πολλά χρόνια στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Κ.Ν.Λ.), συνεργαστήκαμε ως Πρόεδρος και Γραμματέας στο πρώτο εκλεγμένο Διοικητικό  Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (Π.Ε.Φ.), στο εκπαιδευτικό περιοδικό Νεοελληνική Παιδεία, στη ΣΕΛΜΕ Αθήνας και σε διάφορα συνέδρια, συμπόσια, σεμινάρια στην Ελλάδα και στην Κύπρο, βρεθήκαμε  και στις συνεστιάσεις που οργάνωνε κάθε τόσο με διάφορες ευκαιρίες ο αρχοντικός οικοδεσπότης Γιώργος Παγανός καλώντας όλους τους φίλους. Τέλος, συχνά βγαίναμε μαζί και μιλούσαμε για  λογοτεχνία, για παιδεία, για πολιτική, για την Ελλάδα και τα προβλήματά της, αυτά όλα που ήταν η μόνιμη έγνοια μας.

Τα τελευταία χρόνια του Γιώργου ήταν δύσκολα. Η αγαπημένη του Τάντα αρρώστησε. Η αγαπημένη του Ρένα, η αδελφή της η βουλευτίνα, πέθανε νωρίς, ο αγαπημένος του δάσκαλος, ο Κριαράς, έφυγε, πλήρης ημερών αυτός, ο αγαπημένος του φίλος ο Χριστόφορος, άλλοι φίλοι έφευγαν ένας ένας και ο ίδιος είχε συχνά προβλήματα υγείας. Είχε όμως και τις χαρές του. Τιμήθηκε επάξια  από την Π.Ε.Φ., όπως και η σύζυγός του, είδε τον εγγονό του και αυτό του έδωσε μεγάλη χαρά, τιμήθηκε από τους παλιούς του μαθητές στο Γυμνάσιο Περιστερίου, σχεδόν εβδομηντάρηδες πια, που μαζεύτηκαν, μαζί και ο Δήμαρχος Παχατουρίδης, να ακούσουν το στερνό μάθημα του  αγαπημένου δασκάλου τους σε μια συγκινητική εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Περιστερίου. Τελείωσε τη ζωή του γράφοντας και σκαλίζοντας το αρχείο του, όπου όλο και έβρισκε κάποιο ξεχασμένο  κείμενό του που δεν είχε περαστεί στη συγκεντρωτική εργογραφία του.

Αντίο, φίλε. Θα σε θυμόμαστε με αγάπη όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε.