Όλοι θυμόμαστε γιατί το Υπουργείο Παιδείας έσπευσε στο τέλος ουσιαστικά της σχολικής χρονιάς να μειώσει σε 40 από 50 τις μονάδες στην παραγωγή λόγου ('Eκθεση)· για να καταστεί η βαθμολόγηση πιο αντικειμενική και μετρήσιμη. Ήρθαν όμως οι Πανελλαδικές εξετάσεις και το θέμα της Έκθεσης ήταν ασαφές, με αποτέλεσμα να μην εξασφαλίζεται η «αντικειμενική» βαθμολόγηση. Επίσης, το βασικότερο ίσως πρόβλημα ήταν η συνεκτικότητα μεταξύ του πρώτου (να αιτιολογήσετε γιατί πολλοί μαθητές καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στο τέλος της σχολικής χρονιάς) και του δεύτερου (να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και γνώσης ) ζητουμένου.
Ας τα δούμε πιο αναλυτικά. Ότι είναι το θέμα ασαφές και συνεπώς υπήρξε θέμα βαθμολόγησης είναι δεδομένο· γι αυτό άλλωστε και η οδηγία της Κ.Ε.Ε. προς όλα τα βαθμολογικά κέντρα που ανακοίνωσε ότι «οιαδήποτε τεκμηριωμένη ανάπτυξη του β΄ ζητουμένου στο θέμα Γ΄ (έκθεση) είτε αναφέρεται στο σχολικό βιβλίο είτε στο βιβλίο γενικά, θεωρείται αποδεκτή.» Είναι έκδηλο ότι η εκ των υστέρων οδηγία αποτελεί ομολογία εκ μέρους της Επιτροπής του ολισθήματος, γεγονός που την εκθέτει. Δυστυχώς όμως αποκαλύπτονται και άλλα ολισθήματα: για παράδειγμα, φαίνεται ότι τα θέματα μάλλον δε «λύνονται» το προηγούμενο βράδυ, γιατί, αν λύνονταν, εύκολα θα καταλάβαινε κάποιος ότι στο β΄ ζητούμενο απουσίαζε μία λέξη «... του σχολικού βιβλίου ή...του βιβλίου γενικά,» που θα έκανε το θέμα τουλάχιστον σαφές και θα οριοθετούσε εν πολλοίς αυτό που λέμε «το περιεχόμενο της Έκθεσης», καθιστώντας την οδηγία της Επιτροπής περιττή. Μπήκε κανείς στον κόπο και τη βάσανο της σκέψης και της καταγραφής των ενδεικτικών απαντήσεων;
Να σκεφτεί δηλαδή τι σχέση έχει το πρώτο με το δεύτερο ζητούμενο. Μήπως πρόκειται για δύο διαφορετικά θέματα Έκθεσης με κοινό πεδίο το βιβλίο γενικά; Και να φανταστεί κανείς ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί διδάσκουμε στα παιδιά τη συνοχή και τη συνεκτικότητα, όπως εξάλλου την καθορίζει το σχολικό βιβλίο της Γ΄ Λυκείου στη σελίδα 288. Άδικος κόπος! Και τα ετερόκλητα τελικά έχουν «άρρηκτη μεταξύ τους σχέση», όταν αυτά προσπαθούν -ανεπιτυχώς - να «παντρέψουν» προβλήματα του χθες (το κάψιμο των βιβλίων) με τη δήθεν πρόοδο (αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα).
Το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαια τιμητικό για κανέναν και ειδικά για τα μέλη της Επιτροπής που αντιμετωπίζουν τις Εξετάσεις επιπόλαια και χωρίς την ανάλογη σοβαρότητα, στάση επικίνδυνη διδακτικά και παιδαγωγικά, γιατί τα θέματα των Πανελλαδικών διαμορφώνουν και το μάθημα στην τάξη. Και ύστερα μιλούν για «μεταρρυθμίσεις και εκπαιδευτικό όραμα». Ας διορθώσουν πρώτα τις εξεταστικές πρακτικές, ας ενισχύσουν ουσιαστικά το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και έπειτα αποφασίζουν για τα «μεγάλα».
