Ψυχοκοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες στη σχολική κοινότητα την περίοδο της πανδημίας COVID-19: Σύνδεση εμπειρικών δεδομένων με δράσεις υποστήριξης και κατάρτισης
Οι κρίσεις αποτελούν μια πραγματικότητα που οι σχολικές κοινότητες αργά ή γρήγορα θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Οι κρίσεις και οι δύσκολες περίοδοι γενικότερα είναι δυνατό να περιλαμβάνουν μια σειρά καταστάσεων, όπως φυσικές καταστροφές, ατυχήματα, πανδημίες κ.ά., που μπορεί να εκδηλώνονται σε τοπικό, εθνικό ή/και διεθνές επίπεδο (Χατζηχρήστου και συν., 2012). Η πανδημία COVID-19 συνιστά μια κρίση για τη δημόσια υγεία σε εξέλιξη, που προκαλεί στην παρούσα περίοδο διεθνή και παρατεταμένη ανησυχία. Αρχικά ευρήματα ερευνών αναφέρουν πως οι πιο πιθανές εκδηλώσεις σε παιδιά και εφήβους σε ψυχολογικό επίπεδο περιλαμβάνουν αυξημένη ανησυχία, άγχος και κατάθλιψη (Racine et al., 2020). Επίσης, αναφέρουν δυσκολίες ως προς την εξ αποστάσεως εκπαίδευση κυρίως σε σχέση με την έλλειψη κινήτρου, την απόσπαση προσοχής και τη δυσκολία μάθησης σε διαδικτυακές πλατφόρμες (Li et al., 2020).
(η συνέχεια στο τεύχος 177)
