Σταμάτης Πολενάκης

Μου ζητήθηκε κάτι σαν ένα είδος αυτοπροσωπογραφίας. Το σχεδίασμα της αυτοπροσωπογραφίας μου είναι κάτι που κάνω εδώ και κάμποσα ήδη, χρόνια. Εννοώ ότι για κάποιον μυστηριώδη λόγο έγραψα ποιήματα ή μάλλον προσπάθησα να γράψω και ελπίζω, αν θέλει ο Θεός, να προσπαθήσω και για μερικά άλλα ακόμα. Τονίζω ιδιαίτερα τη φράση αν θέλει ο Θεός, μόλο που πιστεύω ότι ο Θεός δεν θέλει απολύτως τίποτα ή θέλει μονάχα το Θείο τίποτα μέσα στο οποίο αποσύρεται.

Μέσα από την ποίηση η εικόνα του προσώπου μου εμφανίζεται όπως στα φωτογραφικά φιλμ του άλλοτε που οι παλιοί φωτογράφοι εμφάνιζαν σιγά σιγά αλλά το φιλμ παίρνει φως και καίγεται. Θα πάψω να υπάρχω, σύντομα, σήμερα κιόλας ή ίσως αύριο, και κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση μου και θ’ αναλάβει από την αρχή αυτόν τον μάταιο αγώνα που κανείς δεν μπορεί ποτέ να κερδίσει κι έτσι συνεχίζει ο κόσμος. Το μυστήριο θα μείνει για πάντα ανεξιχνίαστο και το αίνιγμα άλυτο. Η τέχνη και η ποίηση αλλά και η ίδια η ζωή είναι έννοιες που δεν συγγενεύουν σε τίποτα με την ιδέα της επιτυχίας. Fail again. Fail better, έγραψε προς το τέλος της ζωής και του έργου του ο μεγάλος Ιρλανδός Σάμιουελ Μπέκετ.