[18/4/2022]

Η έννοια του habitus ως εργαλείο ανάλυσης των αφηγηματικών τεχνικών τεσσάρων διηγημάτων του Βιζυηνού

Σταυρούλα Γ. Σωτηροπούλου, Φιλόλογος (ΕΚΠΑ), Μ. Α. Νεοελλ.Σπουδών (Παν. Κων/πολης), Φοιτήτρια ΕΚΠΑ (Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών και Π.Μ.Σ. Λαϊκός Πολιτισμός και Λογοτεχνία – Γ.Α. Μέγας)

Περίληψη

Στο άρθρο αυτό επιχειρείται μία κοινωνιολογική προσέγγιση τεσσάρων διηγημάτων του Γεωργίου Βιζυηνού, των οποίων η πλοκή τοποθετείται στη Βιζύη και στην Κωνσταντινούπολη. Στα διηγήματα αυτά ο Βιζυηνός προέβη σε μία ψυχογράφηση- ψυχανάλυση του ίδιου και της οικογένειάς του, η ζωή των οποίων υπήρξε μία διαρκής πάλη με την ασθένεια (ψυχική – σωματική) και τον θάνατο. Κατά την ανάλυση περιεχομένου των διηγημάτων αυτών, εξετάσθηκαν οι κεντρικές θεματικές ενότητες Υγεία, Ασθένεια, Θάνατος και ανιχνεύθηκαν οι ακόλουθες θεματικές κατηγορίες: θρησκευτικές και μεταφυσικές πρακτικές (μοιρολόι, ανακάλημα νεκρού), στοιχεία λαϊκής ιατρικής, δεισιδαιμονίες και δοξασίες για την υγεία, την ασθένεια και τον θάνατο (είτε φυσικό, είτε από δολοφονία). Αφού παρουσιασθούν οι αφηγηματικές τεχνικές των διηγημάτων αυτών, θα επιχειρηθεί η απάντηση στα ακόλουθα ερωτήματα: ποια η λειτουργία των κατηγοριών αυτών στα συγκεκριμένα διηγήματα ως προσδιοριστικό κοινωνικό πλαίσιο της δράσης των κοινωνικών υποκειμένων (agents); Πώς ερμηνεύονται οι αφηγηματολογικές επιλογές του Βιζυηνού με εργαλείο ανάλυσης την έννοια του habitus; Και πώς αιτιολογούνται τελικά οι επιλογές και η δράση των χαρακτήρων μέσα από αυτό το πρίσμα;

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων που περιέχονται στο τεύχος με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.