[29/12/2023]

«Αρνητές» του σαρκικού έρωτα σε έργα του Ευριπίδη, του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη

Γεωργία Β. Παντίδου, Δρ. Ψηφιακών Λογοτεχνικών Σπουδών Παν. Θεσσαλίας, Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φιλολόγων Ν. Φωκίδος

Περίληψη

Στο έργο του William Shakespeare «Αγάπης Αγώνας Άγονος» (Love's Labour's Lost, 1598), οι τέσσερις πρωταγωνιστές ορκίζονται ότι για τρία χρόνια θα απέχουν από τη συντροφιά των γυναικών, προκειμένου να αφιερωθούν στη μελέτη και τη νηστεία. Δεν τηρούν, όμως, τον όρκο τους και υποκύπτουν στον έρωτα. Η απάρνηση του σαρκικού και η επιλογή του θείου-πνευματικού έρωτα απαντά και σε έργα της ελληνικής λογοτεχνίας διαφορετικών εποχών: ο «Ἱππόλυτος» του Ευριπίδη, επιλεγμένα διηγήματα και ένα μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη και «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη. Οι ανδρικοί πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες ή οι αφηγητές των έργων αυτών απορρίπτουν, ρητά ή υπόρρητα, το διαχρονικά κυρίαρχο ανδρικό πρότυπο. Ανεξαρτήτως αν έχουν γνωρίσει τον σαρκικό έρωτα, είναι ως πυρήνες της μυθοπλασίας κατασκευασμένοι να επιδιώκουν την αγνότητα και την προσήλωση στην πνευματικότητα της θρησκείας αγνοώντας τη φύση τους. Η πορεία και η κατάληξή τους έχουν πολύ ενδιαφέρον, καθώς η διαφορετικότητά τους από τα καθιερωμένα κοινωνικά στερεότυπα τούς οδηγεί στη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση, κάποτε δε και στον θάνατο.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων που περιέχονται στο τεύχος με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.