[21/4/2025]

Λογοτεχνικοί δρόμοι: χαμένες γεωγραφίες μετάβασης και μύησης από την αθωότητα στην εμπειρία

Ευαγγελία Μουλά, Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φιλολόγων Δωδεκανήσου, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια Ε.Κ.Π.Α., ΣΕΠ στο Ε.Α.Π.

Περίληψη

Στο παρόν κείμενο σχολιάζονται δύο μυθιστορήματα μύησης και συγκεκριμένα, η Οδός Γραβιάς της Τούλας Τίγκα και O δρόμος των Αγγέλων της Τατιάνα Γκρίτση-Μίλλιεξ, που αναβιώνουν ξεχασμένους χρονότοπους μετάβασης των νεαρών ηρώων από την αθωότητα στη γνώση. Το κοινό περικειμενικό τους στοιχείο, η αναφορά του τίτλου στο όνομα ενός δρόμου, δημιουργεί το πεδίο συνάντησης των δύο αφηγήσεων που νομιμοποιεί την συνεξέτασή τους. Αφού προηγηθεί μια προσπάθεια κατανόησης της έννοιας των χώρου και του ρόλου του στη μυθοπλασία, τίθενται οι άξονες παρατήρησης των έργων, που είναι κατά βάση, ο εντοπισμός των αφηγηματικών στρατηγικών παρουσίασης του χώρου από τη μία, αλλά και η ανάλυση του τρόπου που ο χώρος λειτουργεί ως διαμορφωτικός παράγοντας των ανθρώπων που τον κατοικούν, από την άλλη. Επιπλέον, διερευνάται η συμπληρωματική σχέση μεταξύ του χώρου της εκάστοτε ιστορίας και του αφηγηματικού σύμπαντος που δημιουργείται στον αντίποδα της πραγματικότητας, από τις επιθυμίες και τα όνειρα των ηρώων.

Τέλος, συγκρίνοντας τον λογοτεχνικό -και μη- τόπο των αφηγήσεων με τους υπαρκτούς «μη-χώρους» της εποχής μας, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι γεωγραφίες μετάβασης επιβιώνουν πλέον μόνο στη μυθοπλασία, ως ντοκουμέντα μιας άλλης εποχής, προκαλώντας μας μια αναπόφευκτα νοσταλγική διάθεση.

Περιεχόμενα του τεύχους 193-194

Δείτε πληροφορίες για τη συνδρομή του 2025 στη σχετική ιστοσελίδα.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση, ολική, μερική ή περιληπτική αναπαραγωγή, η κατά παράφραση ή διασκευή των κειμένων που περιέχονται στο τεύχος με οποιονδήποτε τρόπο (ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.