Το μάθημα των Θρησκευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θεωρούνταν πάντοτε  ένα μάθημα δεύτερης σειράς,  απόλυτα απαξιωμένο στη συνείδηση τόσο των μαθητών όσο και των γονιών. Ιδιαίτερα στις τάξεις του Λυκείου η απαξίωση όχι μόνο του μαθήματος, αλλά και των Θεολόγων που το διδάσκουν, είναι καθολική. Μόνο λίγοι ικανοί καθηγητές μπορούν να σταθούν στην τάξη. Την ώρα του μαθήματος συνήθως η φασαρία «χτυπάει κόκκινο». Σε μια τέτοια κατάσταση ο καθηγητής όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να επηρεάσει θετικά τους μαθητές στη διαμόρφωση της ορθόδοξης συνείδησης, που είναι και ο στόχος του μαθήματος. Φοβούμαι μάλιστα πως μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο, μια που, καθώς πολλοί θεολόγοι αδυνατούν να παρακολουθήσουν τόσο τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις όσο και τα προβλήματα και τις ανησυχίες των νέων, οι πιθανότητες να επηρεαστούν οι μαθητές θετικά στο μάθημα των θρησκευτικών είναι μηδαμινές. Στην πραγματικότητα το μάθημα γίνεται για να γίνεται.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς μπροστά στην απαξίωση και τον ξεπεσμό του μαθήματος θεολόγοι, θεολογούντες και εκκλησία  ν’ αρχίσουν να προβληματίζονται πρώτα για τα αίτια της αποτυχίας του μαθήματος κι ύστερα ν’ αναζητήσουν τρόπους αναστροφής της κατάστασης. Κι επειδή την ευθύνη για την εκπαίδευση των ελληνόπουλων την έχει αποκλειστικά η Πολιτεία, εκκλησία και θεολόγοι οφείλουν να μελετήσουν το πρόβλημα και να εισηγηθούν στην Πολιτεία στόχους και μέσα, με τα οποία το μάθημα των θρησκευτικών θα αναβαθμιστεί και θα γίνει ελκυστικό, ώστε και οι θεολόγοι καθηγητές να καταξιωθούν στη συνείδηση των μαθητών. Αν εξακολουθήσει η σημερινή στοχοθεσία και διδακτική μεθοδολογία, η απαξιωτική κατρακύλα του μαθήματος θα συνεχιστεί. Η Πολιτεία, από την άλλη, οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις απόψεις της εκκλησίας, αλλά την ευθύνη του μαθήματος έχει αποκλειστικά η ίδια. Κανένας άλλος.  Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ενταγμένο σε ένα πλαίσιο μαθημάτων που υπηρετούν μια ορισμένη παιδαγωγική φιλοσοφία, την οποία διαμορφώνει και προσδιορίζει η Πολιτεία. Η στόχοι του δεν βρίσκονται έξω από τους γενικότερους στόχους του σχολείου, ώστε να αναλάβει η εκκλησία ή κάποιος άλλος την αποκλειστική διαμόρφωση τόσο του προγράμματος σπουδών όσο και τη συγγραφή των βιβλίων.    

Φαίνεται όμως πως εκκλησία και θεολόγοι εθελοτυφλούν κι είναι ευχαριστημένοι από την απαξιωμένη θέση που έχει το μάθημα στα σχολεία. Δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η σφοδρή αντίδραση της εκκλησίας, της Ένωσης Θεολόγων και των διαφόρων χριστιανοπατριωτών στην προσπάθεια του Υπουργού παιδείας να αναπροσδιορίσει τόσο τους στόχους του μαθήματος όσο και τη διδακτική μεθοδολογία, προκειμένου να γίνει ο μάθημα πιο ενδιαφέρον στους μαθητές. Πάσχουν ίσως από κάποιο μαζοχιστικό σύνδρομο και δεν επιθυμούν ν’ αναβαθμιστεί το μάθημα. Η απολίθωση της κατάστασης τους ικανοποιεί. Τόσο σφοδρή μάλιστα είναι η αντίδραση τους, ώστε απαίτησαν και πέτυχαν ο πρωθυπουργός ν’ απομακρύνει τον κ. Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας. Και πάλι όμως δεν ικανοποιήθηκαν. Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με αίτημα να ακυρωθεί η πειραματική εφαρμογή του νέου προγράμματος σπουδών, που βρίσκεται, νομίζω,  στη σωστή κατεύθυνση.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που εκκλησία, θεολόγοι και  χριστιανοπατριώτες ξεσηκώνονται για το μάθημα των θρησκευτικών. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που η Πολιτεία βλέποντας την κατάντια του μαθήματος επιχειρεί να το εκσυγχρονίσει  και να αναβαθμίσει τους θεολόγους στη συνείδηση μαθητών και γονέων. Το 2011 π.χ. είχαν ξεσηκωθεί, επειδή ο νόμος Διαμαντοπούλου προέβλεπε το μάθημα των θρησκευτικών, μαζί με πολλά άλλα, να γίνει προαιρετικό στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Χρησιμοποιούν μάλιστα πάντα τα ίδια επιχειρήματα, ότι τάχα μου η οποιαδήποτε αλλαγή της στοχοθεσίας  και του περιεχομένου του μαθήματος έχει ως στόχο την αποχριστιανοποίηση και τον αφελληνισμό των Ελλήνων. Βλέπετε οι αγράμματοι ήρωες της επανάστασης του ’21 πολέμησαν για τον Χριστό και την πατρίδα επειδή είχαν εμπνευστεί από το μάθημα των θρησκευτικών!.. Με τα ίδια συνθήματα έκλεισαν το πρωτοποριακό σχολείο του Δελμούζου στο Βόλο, το Μαράσλειο, το 1925 και πολέμησαν κάθε προσπάθεια της πολιτείας να αναβαθμίσει το ξεπεσμένο μάθημα.

Έχω την αίσθηση ότι  θεολόγοι και εκκλησία δε νοιάζονται στην ουσία για το ξεπεσμένο μάθημα. Εκείνο που επιδιώκουν είναι μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά και της Ιστορίας, να ελέγξουν την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων. Το επιχείρησαν πολλές φορές. Μπορεί βέβαια οι ίδιοι να μην μπορούν να ιδούν την κατάντια του μαθήματος και να προτείνουν τρόπους αναβάθμισής τους, αλλά είναι ικανοί να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια της Πολιτείας. Ελπίζω η νέα ηγεσία του Υπουργείου να αντισταθεί στην εισβολή της εκκλησίας στο χώρο ευθύνης του Υπουργείου Παιδείας. Η εκκλησία στα της εκκλησίας και το υπουργείο στα της παιδείας.