Με το μεγαλόσχημο τίτλο, Νέο λύκειο: μετά το "Νέο Σχολείο" και πριν (από) το "Νέο ΑΕΙ" (!), το Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε τις προτάσεις του για το "Νέο Λύκειο", που θα αρχίσει από την επόμενη σχολική χρονιά, ώστε κλιμακωτά να επεκταθεί η νέα δομή και στις άλλες τάξεις.
Σύμφωνα με αυτές, η Α' Λυκείου θα λειτουργεί ως τάξη γενικής παιδείας, με οκτώ υποχρεωτικά μαθήματα, "γέφυρα" ανάμεσα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, ενώ οι δύο επόμενες τάξεις, Β' (με δύο κατευθύνσεις, Α': θετικές, τεχνολογικές ή επιστήμες υγείας - Β': κλασικές και ανθρωπιστικές επιστήμες) και Γ' (με τρεις, προστίθεται η ΑΒ, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες), με βασικά μαθήματα και μαθήματα επιλογής ως τάξεις κατεύθυνσης και σταδιακής εξειδίκευσης, συνιστούν μιαν άλλη προπαρασκευαστική "γέφυρα" προς την Τριτοβάθμια, όμως, εκπαίδευση.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα νέο Λύκειο, σύμφωνα με τις συγκεκριμένες προτάσεις, που θα λειτουργεί ως αυτόνομη εκπαιδευτική βαθμίδα, αλλά για μια παραλλαγή, επί τα χείρω, του παλαιού σχήματος (Κλασικό - Πρακτικό, με στοιχεία των "περιβόητων" Δεσμών και του Εθνικού Απολυτηρίου, που είχε εξαγγελθεί στην περίοδο 2005-06. Ουσιαστικά πρόκειται για μιαν αναδιάταξη του ωρολογίου προγράμματος, η οποία εξυπηρετεί το νέο σύστημα πρόσβασης στην Γ'/θμια Εκπαίδευση που όχι μόνο δε θα αμβλύνει το ρόλο των φροντιστηρίων, αλλά, αντίθετα, θα προλειάνει το έδαφος για διεύρυνση της φροντιστηριακής δραστηριότητας.
Ειδικότερα, με την προσθήκη της κατεύθυνσης ΑΒ' συρρικνώνεται επικίνδυνα η σημερινή θεωρητική κατεύθυνση, δεδομένου ότι όσοι προτίθενται να σπουδάσουν κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές επιστήμες, θα εντάσσονται σε αυτές, εξεταζόμενοι σε διαφορετικά μαθήματα, με αποτέλεσμα η κατεύθυνση Β' να απορροφά ένα μικρό μέρος των μαθητών με εξαιρετικό περιορισμένο εύρος σχολών. Το Λύκειο, με τη καινούρια του μορφή, μετατρέπεται σε σχολείο εξειδίκευσης, με τη γενική παιδεία να παραγκωνίζεται, αφού περιορίζεται μόνο στην Α' Λυκείου και ακυρώνεται ο χαρακτήρας της στις B' και Γ' τάξεις, όπου αφαιρούνται παντελώς βασικά μορφωτικά μαθήματα, όπως η Φιλοσοφία και τα Αρχαία Ελληνικά (που ενσωματώθηκαν στο μάθημα της Ελληνικής Γλώσσας (!) με τρεις κλάδους), τα οποία μάλιστα διδάσκονταν ανελλιπώς σε όλες τις εκπαιδευτικές αλλαγές και τις μεταρρυθμιστικές φάσεις του Λυκείου.
Με το νέο πρόγραμμα δίνεται έμφαση στην εξειδίκευση με τα πολλά μαθήματα επιλογής, ως προετοιμασία, όμως, για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Η ελεύθερη επιλογή μαθημάτων από τους μαθητές/τριες, αν και κρίνεται ως θετικό κίνητρο, περιορίζει, ωστόσο, τις μορφωτικές επιλογές σε εξειδικευμένα προσωπικά ενδιαφέροντα των μαθητών/τριών. Παράλληλα, η "καινοτομία" εισαγωγής της ερευνητικής εργασίας (συνθετική εργασία ή project! - η κακόηχη αγγλική λέξη έχει ήδη καθιερωθεί) - κατά τα πρότυπα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, σε τόσο μικρή ηλικία, που ανακαλεί έντονα, τον αποτυχημένο θεσμό των Σύνθετων Δημιουργικών Εργασιών, χωρίς μάλιστα να έχουν εξασφαλισθεί οι απαραίτητες προϋποθέσεις πραγματοποίησής της και αξιολόγησής της (διδάσκοντες, ωρολόγιο και αναλυτικό πρόγραμμα, σχολικά εγχειρίδια), όχι μόνο δε θα φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα (ομαδική προσπάθεια και συνεργασία), αλλά, αντίθετα, θα συμβάλει επικίνδυνα στην αύξηση της εξωσχολικής βοήθειας και της φροντιστηριακής εξάπλωσης. Ακόμη, λόγω της συλλογικής αξιολόγησης των συγκεκριμένων εργασιών θα δημιουργηθεί επιπρόσθετα πρόβλημα προσωπικού ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών/τριών. Επιπλέον, κρίνεται ανεπίτρεπτη η καινοφανής σύλληψη της σύνθεσης μιας εργασίας στην Αγγλική γλώσσα (!), η οποία εισάγει επίσημα τη διγλωσσία στο Λύκειο, σε μαθητές/τριες που δεν έχουν ακόμη επαρκώς εξοικειωθεί με την ελληνική γλώσσα και, επιπλέον, προοιωνίζεται τον κίνδυνο εισαγωγής της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στην εκπαίδευση και όχι μόνο.
Το νέο Λύκειο προσαρμοσμένο πλήρως στο σύστημα εισαγωγής στην Γ'/θμια εκπαίδευση, που θα αντικαταστήσει τις πανελλαδικές από το 2014, πρέπει να συνοδεύεται από βαθιές τομές στη δομή και στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης καθώς και στον τρόπο διδασκαλίας: Προγράμματα Σπουδών, για κάθε μάθημα, κατάλληλα διδακτικά βιβλία και, κυρίως, ουσιαστική και καθολική επιμόρφωση των καθηγητών/τριων Δ.Ε., η οποία εξακολουθεί, ακόμη και σήμερα, παρά τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές αλλαγές, να βρίσκεται σε σπαργανώδη μορφή. Η επιμόρφωση συνιστά βασική προϋπόθεση για την υποστήριξη, την ανατροφοδότηση και τη βελτίωση του έργου του εκπαιδευτικού και του ρόλου του στο σχολείο και στην τάξη. Ενδιαφέρουσες προτάσεις, για το μείζον θέμα της επιμόρφωσης, κατατέθηκαν στο 9ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της ΟΛΜΕ (7-9 Απριλίου, Αγριά Βόλου), με θέμα, Παιδαγωγικά και εργασιακά προβλήματα στην άσκηση του έργου των εκπαιδευτικών της δημόσιας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και η Πολιτεία πρέπει να ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θεσμό αυτό που είναι ήδη άκρως υποβαθμισμένος και σχεδόν ανύπαρκτος, από τη δεκαετία του 1980, όταν καταργήθηκαν το Δ.Μ.Ε. και οι Σ.Ε.Λ.Μ.Ε. και αντικαταστάθηκαν από τα Π.Ε.Κ. τα οποία περιορίζονται μόνο σε μερική επιμόρφωση, απρόσφορη και αναποτελεσματική.
