"Αλήθεια θεωρεί το ΙΕΠ ότι η ΤΝ μπορεί να υποκαταστήσει το αυθεντικό δημοσιογραφικό ή άλλο κείμενο με α-χρονικές, α-τοπικές, άρα ιδεολογικά «ουδέτερες» «δημιουργίες»; Τόσο πρωτοποριακή λογική δεν την περιμέναμε".
"Έχει πραγματικά ενδιαφέρον αν ο πρωθυπουργός έχει συναίσθηση για ποια αξιολόγηση μιλάει και αν έχει εικόνα για τα αποτελέσματά της και τη συμβολή της στη λειτουργία του σημερινού σχολείου".
Η εκπαίδευση του 2000 μέσα από το βλέμμα του Νικήτα Παρίση τον Απρίλιο του 1976.
"Με λογοκριτικό μένος οι οχλοκόποι και οι θρησκόληπτοι κατηγορούσαν για ασέβεια όσους στοχάζονταν αντισυμβατικά για τα θεία και τα ανθρώπινα, απαλλαγμένοι από τα δεσμά της παιδαριώδους δεισιδαιμονίας. Αλλά η τέχνη και η φιλοσοφία ή είναι ελεύθερες ή απλώς δεν υπάρχουν."
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τον ρόλο της πολιτισμικής ταυτότητας στη μαθησιακή και κοινωνική διάσταση της εκπαίδευσης των μαθητών με προσφυγικό ή μεταναστευτικό υπόβαθρο.
Υπάρχουν πολυάριθμες προτεινόμενες τεχνικές και εργαλεία, που ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να αξιοποιήσει για την καλλιέργεια των επιμέρους αυτών δεξιοτήτων, εστιάζοντας στις καταγεγραμμένες ανάγκες και δυσκολίες των μαθητών/-τριών με δυσλεξία, αλλά και κατ’ επέκταση όλου του μαθητικού πληθυσμού μιας εκ προοιμίου ανομοιογενούς τάξης.
Συγκεκριμένα, διερευνάται η δυνατότητα που παρέχει το ΑΠ στον εκπαιδευτικό για δημιουργικό στοχασμό, ανάληψη πρωτοβουλιών και διαφοροποίηση της διδασκαλίας και, επιπλέον, εξετάζεται αν υφίστανται κοινά στοιχεία ή/και διαφοροποιήσεις μεταξύ των υπό εξέταση ΑΠ όσον αφορά στην παραπάνω παράμετρο.
Ένα σύστημα, λοιπόν, παροχής δημόσιας εκπαίδευσης το οποίο εξασφαλίζει ισότητα ευκαιριών και απουσία κάθε διάκρισης μεταξύ των μαθητών, διασφαλίζει το κοινωνικό consensus, τη «δικαιοσύνη ως ακριβοδικία» και, εν τέλει, τη βιωσιμότητα του θεσμού της εκπαίδευσης ως θεμελιώδους παράγοντα διάπλασης ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών, το οποίο αποτελεί και συνταγματική επιταγή.
Σημαντική πτυχή του έργου τους αποτελεί η γλώσσα, καθώς ο Vygotsky έχει ασχοληθεί, στο σημαντικότερο έργο του, με τη σχέση σκέψης και γλώσσας, ενώ ο Freire επιχείρησε να διερευνήσει πώς μέσα από την ανάγνωση της λέξης «μαθαίνουμε» και μπορούμε να μετασχηματίσουμε τον κόσμο.
Τα ευρήματα ανέδειξαν ότι η ΜΜΑΕ προσέφερε το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον για την ανάπτυξη κριτικού στοχασμού σε υψηλά επίπεδα και παράλληλα για την καλλιέργεια συναισθηματικών δεξιοτήτων που συνθέτουν τη συναισθηματική νοημοσύνη.
"Ακόμα περισσότερο, πώς η «τεχνική» αυτή επιβεβαιώνει τη δήθεν δομική ενότητα που τόσο απεγνωσμένα πασχίζεται να αποδειχθεί πως διαθέτει η ελληνική γλώσσα στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών; Πώς συνδράμει αυτή η «τεχνική» στο να μιλάμε και να γράφουμε «σωστά» και «καλύτερα» νέα ελληνικά;"
"Το ζήτημα είναι αν η εκπαιδευτική κοινότητα θα το επιτρέψει, από φόβο ή βόλεμα, ή θα προστατέψει έμπρακτα τις διαφορετικές φωνές στο σχολείο."
Το τελευταίο χρονικό διάστημα το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να επιχειρεί μια «αποδόμηση» της παραπάνω λειτουργίας των εξετάσεων με «πλάγιο» αλλά ιδεολογικά προσανατολισμένο τρόπο.
Διαπιστώνοντας με νηφαλιότητα τη διάσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης, ο συγγραφέας επιχειρεί να κυρώσει το έναυσμα μιας συνολικής αναθεώρησης και επαναπροσανατολισμού προς το σκόπιμο και το επωφελές της διαρκούς εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών.
