Πέρασε ένας περίπου χρόνος από την έντονη δημόσια αντιπαράθεση που προέκυψε από τα κείμενα που αμφισβητούσαν τη δεδομένη θέση των αρχαίων ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επανέφεραν το θέμα της διδασκαλίας της αρχαιοελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο.
Όλοι μας παίρνουμε καθημερινά αποφάσεις, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρό πρόβλημα ή μια διλημματική κατάσταση, που πρέπει να επιλύσουμε.
Ενα νέο δόγμα που δυναστεύει πλέον τη ζωή μας είναι το δόγμα του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού για τα κράτη και για τα άτομα. Εκόντες άκοντες είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε την τεχνολογική εξέλιξη και να προσαρμοζόμαστε στα κελεύσματά της και στα εκάστοτε νέα επιτεύγματά της.
Το θέλω δε θέλω είναι «εγώ», το πρέπει δεν πρέπει είναι «υπερεγώ». Το πρώτο ζευγάρι είναι φύση (nature), έμφυτο, το δεύτερο είναι αγωγή (culture), επίκτητο.
Όταν οι εικόνες δακρύζουν, όταν η Παναγία εμφανίζεται στα τζάμια, όταν ο κόσμος συνωστίζεται για να αποκτήσει το «αθάνατο νερό» ή το νερό που θεραπεύει τάχα τον καρκίνο, όταν ο κόσμος πιστεύει ότι κάποιος θα σκίσει το μνημόνιο και θα επαναφέρει τη χώρα, την οικονομία, τους μισθούς, τις συντάξεις, τη ζωή στο προ της κρίσης καθεστώς, όταν ο κόσμος πιστεύει ότι κάποιος, πουλώντας τεχνολογία του θεού Απόλλωνα στον Ομπάμα, κέρδισε απεριόριστα χρήματα με τα οποία θα πληρώσει το ελληνικό χρέος, όταν ζουν οι κατάρες, οι όρκοι, τα ξόρκια, τα μάγια, τα ζώδια, τα ξωτικά, τα τάματα, οι συναλλαγές με το θεό και με τους αγίους, όταν κυριαρχεί η μυθική επένδυση της Ιστορίας, όταν η μαγκιά και το νταηλίκι, οι κραυγές και τα συνθήματα γίνονται επιχειρήματα, όταν ο άκρατος και άκριτος ελληνοκεντρισμός, οι ιδεοληψίες, οι αυταπάτες καθορίζουν την πορεία του τόπου, όταν…όταν… τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Στο κείμενο που ακολουθεί θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Υποστήριξη των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων» (Teacher support Confronting Social Inequalities (TOCSIN) και αντικείμενο τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην εκπαίδευση και τους τρόπους αντιμετώπισής τους στο σχολείο.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των φιλολογικών ωρών στη Β/θμια Εκπ/ση, απόρροια μιας τάσης περιορισμού των ανθρωπιστικών μαθημάτων: μείωση ωρών τόσο στο Γυμνάσιο (της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και της πολύπαθης Ιστορίας) όσο και στο Λύκειο (Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Νέα Ελληνικά) Γενικό και ΕΠΑΛ. Ιδιαίτερα, στην Γ΄ τάξη η Νεοελληνική Λογοτεχνία αφαιρέθηκε από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, μολονότι είναι σε όλους γνωστό ότι η Λογοτεχνία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας και συνδέεται αμεσότατα με την ιδιαιτερότητα της πολιτισμικής μας παράδοσης, με σημαντικότατο μορφωτικό ρόλο, που αναγνώρισαν όλες οι προοδευτικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα βιβλία του Γυμνασίου «Νεοελληνική γλώσσα», εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι συγγραφείς τους έχουν ως στόχο να καλλιεργήσουν στους μαθητές τις γλωσσικές δεξιότητες κυρίως της αφήγησης και της περιγραφής.
