Να είναι μια προσδοκία καταδικασμένη στη ματαίωση η προοπτική ενός άλλου σχολείου; Μήπως τελικά δεν μπορούμε να προσπαθήσουμε συλλογικά να αλλάξουμε το σχολείο μακριά από συνθήματα και μικροπολιτικές σκοπιμότητες; Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τις πρόσφατες αλλαγές στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας;
Πότε άρχισε να υπολείπεται των κοινωνικών και ηθικών κανόνων και μέτρων η συμπεριφορά των μαθητών στον σχολικό χώρο; Οι ανοίκειες μαθητικές συμπεριφορές εμφανίζονται κυρίως στους δικούς μας χαλεπούς καιρούς, όπως φαίνεται να υποθέτει ο καθημερινός συναδελφικός εκπαιδευτικός λόγος;
Η λέξη «προσανατολιστής» είναι δημιούργημα του Ευάγγελου Παπανούτσου του αλησμόνητου Έλληνα παιδαγωγού, που η συμβολή του στην παιδεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαχρονική, καθώς οι κατά καιρούς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας, στηρίχτηκαν στις δικές του ιδέες.
Το μάθημα των Θρησκευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θεωρούνταν πάντοτε ένα μάθημα δεύτερης σειράς, απόλυτα απαξιωμένο στη συνείδηση τόσο των μαθητών όσο και των γονιών.
«Το κάθε τι είναι καλό βγαίνοντας από τα χέρια του συγγραφέα των πραγμάτων και όλα εκφυλίζονται στα χέρια του ανθρώπου». Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις από τον Αιμίλιο, τη γνωστή παιδαγωγική πραγματεία του J. J. Rousseau, γραμμένη το 1762.
Τα γνήσια παιδιά του Διαφωτισμού φέρουν στο πολιτικό τους DNA τα βασικά γονίδια που συνιστούν την ουσία της αστικής δημοκρατίας: λαϊκή κυριαρχία των πολλών (πλειοψηφία), πολιτική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη (με έμφαση στη μια ή στην άλλη αλλά πάντα συμπληρωματικά - όχι αντιθετικά), πίστη στον άνθρωπο και στις δυνατότητές του, ανοχή και αποδοχή του άλλου, ισονομία, πλουραλισμός, επιλογές κ.α. που συγκροτούν έναν υψηλό αξιακό κώδικα πολιτικής οργάνωσης της κοινωνικής ζωής.
Την περασμένη θεατρική σεζόν οι καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης, διοργάνωσαν την πλατφόρμα νέων δημιουργών της με θέμα τον ελληνικό εμφύλιο.
