Πώς είναι δυνατόν να διακηρύσσουμε στα σχολεία την «ενότητα» της ελληνικής, όταν παραμερίζονται πλήρως αιώνες εξελίξεων και μεταβολών και δεν δείχνουμε μηχανισμούς, φαινόμενα, δυνάμεις, αρχές και νόμους της γλώσσας που πυροδοτούν τις εξελίξεις και τις μεταβολές και αποκαλύπτουν ακριβώς την ιστορική συνέχεια της ελληνικής;
Επιστημονική προσέγγιση της γλώσσας σημαίνει παρατήρηση, μελέτη, περιγραφή και ερμηνεία της γλωσσικής πραγματικότητας όπως έχει. «We are descriptive, not prescriptive», όπως λένε αγγλιστί στο χωριό μου. Ωστόσο, αυτό το τόσο στοιχειώδες και θεμελιώδες φαίνεται να αγνοούν απόφοιτοι πανεπιστημιακών τμημάτων.
"Αλήθεια θεωρεί το ΙΕΠ ότι η ΤΝ μπορεί να υποκαταστήσει το αυθεντικό δημοσιογραφικό ή άλλο κείμενο με α-χρονικές, α-τοπικές, άρα ιδεολογικά «ουδέτερες» «δημιουργίες»; Τόσο πρωτοποριακή λογική δεν την περιμέναμε".
"Έχει πραγματικά ενδιαφέρον αν ο πρωθυπουργός έχει συναίσθηση για ποια αξιολόγηση μιλάει και αν έχει εικόνα για τα αποτελέσματά της και τη συμβολή της στη λειτουργία του σημερινού σχολείου".
Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Schoolscape: "Γλωσσικά" μηνύματα στο σχολικό τοπίο
Η εκπαίδευση του 2000 μέσα από το βλέμμα του Νικήτα Παρίση τον Απρίλιο του 1976.
"Με λογοκριτικό μένος οι οχλοκόποι και οι θρησκόληπτοι κατηγορούσαν για ασέβεια όσους στοχάζονταν αντισυμβατικά για τα θεία και τα ανθρώπινα, απαλλαγμένοι από τα δεσμά της παιδαριώδους δεισιδαιμονίας. Αλλά η τέχνη και η φιλοσοφία ή είναι ελεύθερες ή απλώς δεν υπάρχουν."
Λαϊκή παράδοση και λογοτεχνία: Δημοτική ποίηση της καθημερινής ζωής, με άξονα το θέμα της αγάπης / του γάμου. Μια διδακτική πρόταση για το γυμνάσιο
