Και φοβάμαι πως η κατάσταση συνεχώς θα χειροτερεύει, όσο τα σχολεία γίνονται δύο ταχυτήτων, όσο ενισχύεται η με κάθε τρόπο παρέμβαση των γονιών, όσο η κοινωνία τρέφεται από τις καταγγελίες κατά των δασκάλων των παιδιών τους και όσο δεν μπαίνουν όρια στους γονείς και στα παιδιά.
Ο διαγωνισμός αυτός, με άξονα το Γλωσσικό Τοπίο, αποτελεί μια καινοτόμα πρόταση για τη σχέση της εκπαιδευτικής κοινότητας με τη γλώσσα, καθώς η σχολική εμπειρία μετατρέπεται σε αντικείμενο έρευνας.
Η εκπαιδευτική πολιτική στη χώρα μας ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια ασκείται κυρίως με όρους επικοινωνίας και όχι ουσίας. Πολλά τα σχετικά παραδείγματα, θα παραμείνουμε σε δύο χαρακτηριστικά που επικυρώνουν την παραπάνω διαπίστωση: το λεγόμενο πολλαπλό βιβλίο και την επαναφορά της πρότασης για Εθνικό Απολυτήριο.
Πώς είναι δυνατόν να διακηρύσσουμε στα σχολεία την «ενότητα» της ελληνικής, όταν παραμερίζονται πλήρως αιώνες εξελίξεων και μεταβολών και δεν δείχνουμε μηχανισμούς, φαινόμενα, δυνάμεις, αρχές και νόμους της γλώσσας που πυροδοτούν τις εξελίξεις και τις μεταβολές και αποκαλύπτουν ακριβώς την ιστορική συνέχεια της ελληνικής;
Επιστημονική προσέγγιση της γλώσσας σημαίνει παρατήρηση, μελέτη, περιγραφή και ερμηνεία της γλωσσικής πραγματικότητας όπως έχει. «We are descriptive, not prescriptive», όπως λένε αγγλιστί στο χωριό μου. Ωστόσο, αυτό το τόσο στοιχειώδες και θεμελιώδες φαίνεται να αγνοούν απόφοιτοι πανεπιστημιακών τμημάτων.
"Αλήθεια θεωρεί το ΙΕΠ ότι η ΤΝ μπορεί να υποκαταστήσει το αυθεντικό δημοσιογραφικό ή άλλο κείμενο με α-χρονικές, α-τοπικές, άρα ιδεολογικά «ουδέτερες» «δημιουργίες»; Τόσο πρωτοποριακή λογική δεν την περιμέναμε".
