Στο κατώφλι της νέας σχολικής χρονιάς... Όπως κάθε χρόνο λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Με εκφορτισμένη πλέον την ένταση από τη συζήτηση-πρόβλεψη για τη διακύμανση των βάσεων. Και όμως η εισαγωγή πάλι στα ΑΕΙ φαίνεται να απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε εδώ και χρόνια
Η Λωζάννη (γαλ. Lausanne), πόλη της Δ. Ελβετίας, που αναφέρεται στο σκωπτικό λαϊκό τραγούδι, για πράγματα διαφορετικά και συνήθως άνισης αξίας, είναι πολύ γνωστή από τη συνθήκη του 1922, που υπογράφτηκε μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου της Μικράς Ασίας και ρύθμιζε θέματα διεθνούς και ελληνοτουρκικού ενδιαφέροντος, ιδιαίτερα με τη σατανική επινόηση της ανταλλαγής των πληθυσμών.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980 σε κανένα σχολικό βιβλίο Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου δεν υπήρχαν σχόλια, ερωτήσεις, παρατηρήσεις κλπ. Ο μαθητής συνήθως απομνημόνευε το μάθημά του και καλούνταν κατά την εξέτασή του να το αφηγηθεί. Αυτός που απομνημόνευε καλύτερα τη σελίδα έπαιρνε και τον υψηλότερο βαθμό.
Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να συμμορφωθεί (επιτέλους) προς την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να αναγνωρίσει στους μαθητές το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του απαραβίαστου της θρησκευτικής τους συνείδησης και να δεχθεί τη θρησκευτική ελευθερία, χωρίς δηλώσεις του τύπου των πάλαι ποτέ κοινωνικών φρονημάτων, αποτελεί βήμα θετικό.
Μέσα στη ραστώνη του Αυγούστου διαβάσαμε στα ψιλά μιας εφημερίδας την παρακάτω είδηση: "Δεκτή έκανε την εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την τροποποίηση της εγκυκλίου περί αναθέσεων μαθημάτων Γυμνασίου και Ενιαίου Λυκείου, ο υφυπουργός Παιδείας Ανδρέας Λυκουρέτζος.
