Μια σχέση βασισμένη σε μια παρωχημένη μορφή διδασκαλίας η οποία βομβαρδίζει καθημερινά τους μαθητές με γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα, ασύνδετα και απόμακρα από το αρχαίο κείμενο.
Τις ημέρες των εκλογών ανέβηκα στο χωριό μου, την Κρανιά Ολύμπου, που έχει 40 μόνιμους κατοίκους, με το νεότερο 70 χρονών. Στο καφενείο μια παρέα 7-8 γερόντων συζητούσαν τι άλλο, για την πολιτική κατάσταση και το μέλλον της χώρας.
Στους μαθητές του Γυμνασίου δόθηκαν, από την εφετινή σχολική χρονιά, δύο ακόμη βιβλία για τη διδασκαλία του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, από μετάφραση: η Ομήρου Οδύσσεια, στην Α' τάξη, και το Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων, στην Γ' τάξη.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε από μια ανάγκη. Είναι η ανάγκη που αισθάνομαι να διαφυλάξω τις απόψεις μου από παρανοήσεις ή διαστρεβλώσεις. Δεν είναι απολογία. Είναι ανασκευή.
Όσοι γραφειοκράτες (χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση) πρότειναν πανηγυρικά φέτος τη μείωση της βαθμολογίας του γραπτού κειμένου στη Νεοελληνική Γλώσσα στις 40 μονάδες για λόγους αντικειμενικότερης βαθμολόγησης και όσοι επέλεξαν τα θέματα των εξετάσεων, ας απολογηθούν τώρα δημόσια στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ και στην εκπαιδευτική κοινότητα για την αύξηση των αναβαθμολογήσεων στο γλωσσικό μάθημα.
Tο άρθρο 16 του Συντάγματος, στην πρώτη του παράγραφο, ορίζει ρητά ότι "η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες". Φαίνεται όμως ότι προκύπτει συνεχώς η ανάγκη να το υπενθυμίζουμε.
