Η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση για ανεξέλεγκτη ένταξη και των αποφοίτων κολεγίων στο μελλοντικό εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας δεν αποτελεί μόνο ισχυρή απόδειξη εξυπηρέτησης συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.
Αξιότιμε κ. Πρύτανη, κ. Κοσμήτορες, κ. Πρόεδροι, αγαπητοί γονείς, αγαπημένοι φοιτητές,
Η σημερινή μέρα ορκωμοσίας είναι ιδιαίτερα χαρμόσυνη, ξέχειλη από τη χαρά σας σε αυτή τη σημαντική στιγμή για εσάς και τις οικογένειές σας. Κόποι πολλών χρόνων ανταμείβονται και όνειρα για το μέλλον καταστρώνονται.
Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας είναι ένας θεσμός της Εκπαίδευσης Ενηλίκων με τεράστια εκπαιδευτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική σημασία.
Η Ακαδημία Αθηνών και ειδικότερα το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας (ΚΕΕΛΓ), σε συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), στη Θεσσαλονίκη, οργάνωσε ημερίδα με θέμα: Η διδασκαλία των κλασικών γραμμάτων στην ελληνική εκπαίδευση. Αναζητώντας το σχολικό παράδειγμα του 21ου αιώνα.
Ανακοινώθηκε από την Υπουργό Παιδείας ανάμεσα σε άλλες πρωτοβουλίες ότι:
α) Θα επαναφέρει την τράπεζα θεμάτων, β) από το σχ. έτος 2020-1 η βαθμολογία των τριών τάξεων του Λυκείου θα συνυπολογίζεται στην εισαγωγή των μαθητών στα ΑΕΙ.
Στις 16 Γενάρη του 2020 έφυγε από τη ζωή ο Φανούρης Βώρος, στα 87 του χρόνια. Κεφαλλονίτης από το Ληξούρι, σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Εδιμβούργο, αλλά ασχολήθηκε περισσότερο με την Ιστορία.
Υπήρξε μια περίοδος, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 50 και του 60, που γινόταν στον τόπο μας έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στην αναπτυσσόμενη τεχνική και στον ανθρωπισμό νοούμενο πάντα σε σχέση με τα κλασικά γράμματα, την κλασική παιδεία και τις αξίες.
Κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη καθιερώθηκε από το 1974 η «Γιορτή του Πολυτεχνείου» ως φόρος τιμής στην αυθόρμητη τριήμερη εξέγερση φοιτητών ενάντια στη Χούντα. Η αναμνηστική όμως αυτή γιορτή πήρε από την αρχή σχεδόν στραβό δρόμο και κατάντησε αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Τα πράγματα (και οι ιδέες και οι καταστάσεις πράγματα είναι) εικονίζονται και αποδίδονται με τις λέξεις με τις οποίες, κατά σύμβαση, τα ονομάζουμε και με τις οποίες τα ανακαλούμε στη συνείδησή μας, οι ομιλούντες τη γλώσσα.
Λυπούμαι αλλά δε νομίζω πως άρχισε και πολύ καλά η «κανονικότητα» στο Υπουργείο Παιδείας και θέλω να ελπίζω πως δε θα είναι έτσι η κανονικότητα στο εξής.
Ο δικός μας ο τόπος, φίλε, είναι φορτωμένος Ιστορία. Αυτά εσύ μπορεί να τα ξέρεις από τα βιβλία που έχεις διαβάσει, από αφηγήσεις που έχεις ακούσει, εμάς όμως μας βαραίνουν.
