Εξαιρετικά ενδιαφέρον το σχόλιο του αγαπητού συναδέλφου Γιάννη Μπασλή, Τα φραγκολεβαντίνικα ελληνικά των τηλεκαναλιών και των τηλεδημοσιογράφων (Νέα Παιδεία, τεύχος 170) και άκρως επίκαιρο· κείμενο που αναφέρεται στην αλόγιστη χρήση, από τα Μ.Μ.Ε., της αγγλικής γλώσσας, στον προφορικό και στο γραπτό λόγο, η οποία τείνει να προσλάβει τη μορφή επιδημίας, με ανησυχητικές διαστάσεις, φαινόμενο που, δυστυχώς, ισχύει μόνο στον τόπο μας (ξενομανία ή υποτέλεια;).
Οι αρχαίοι Έλληνες όλα τα παράδοξα και τα ανεξήγητα τα απέδιδαν στην ύπαρξη, την παρουσία, την παρέμβαση, τη μεσολάβηση μιας θεότητας, ενός δαίμονα ή δαιμονίου.
Ο τόπος μας πέρασε δέκα πολύ δύσκολα χρόνια. Σ αυτά τα χρόνια τα είδαμε όλα: μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, την Αθήνα να ερημώνεται και να καίγεται, ανθρώπους να ψάχνουν για τροφή στους κάδους των σκουπιδιών και στα συσσίτια, άστεγους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια, την επαιτεία να συναγωνίζεται την παραβατικότητα, την ανεργία να φτάνει στο ζενίθ και την ποιότητα ζωής μας να πέφτει στο ναδίρ.
Αν πάμε στο σχολείο θα βρούμε εκεί ένα κειμενικό είδος που δεινοπαθεί: την περίληψη. Ζητούμε από τα παιδιά να κάνουν περίληψη των πάντων χωρίς να τα βοηθούμε να κατανοήσουν ότι η περίληψη είναι ένα σύνθετο είδος που παίρνει πολλές μορφές ανάλογα με το είδος του αρχικού κειμένου.
Το τριήμερο 10 έως 12 Μαΐου 2019, λίγο πριν την επίσημη λήξη των μαθημάτων του σχολικού έτους 2018-19 πραγματοποιήθηκε στην Σιβιτανίδειο Σχολή, στην Καλλιθέα, το Μαθητικό Συνέδριο με τίτλο: Προφορική ιστορία και διδακτική της Ιστορίας: σχεδιάζοντας μία διδασκαλία «αλλιώς».
Ο φιλολογικός κόσμος είναι ανάστατος από την ολονέν υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του μαθήματος της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας, το οποίο, για 150 και πλέον χρόνια, κατείχε βασική θέση στο πρόγραμμα σπουδών της Μέσης Εκπαίδευσης και αποτελούσε κραταιό πυλώνα της παιδείας, στο τρίπτυχο Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά, Μαθηματικά.
Στο προηγούμενο τεύχος 169 της Νέας Παιδείας είχα σχολιάσει την τάση των νεοκαθαρευουσιάνων «λογίων» να έχουν τη λόξα να χρησιμοποιούν καθαρευουσιάνικους μορφολογικούς και συντακτικούς τύπους, προκειμένου να δείξουν στους «πληβείους γλωσσικά» πως ανήκουν στην ανώτερη πολιτιστική ομάδα των «λογίων».
