Είναι αναμφισβήτητο για όλους μας ότι και στα εκπαιδευτικά πράγματα, όπως και σε πολλά άλλα στη χώρα μας, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Και δεν είναι μόνο η δική μας αδράνεια, η απουσία οράματος, οι για χρόνια χαμένες ευκαιρίες ή οι μη εύστοχες επιλογές.
Ξεκινώντας με ειλικρινείς ευχές για αληθινή Ανάσταση και Φώτιση στη σκέψη και στο πνεύμα των επαϊόντων και μη, χρησιμοποιώ την καβαφική ειρωνεία για να θίξω ένα θέμα από τα παλιά. Τώρα που αποδομούνται όλα τα προγράμματα και τα συστήματα ήρθε επιτέλους και το τέλος της «τρομακτικής» τράπεζας θεμάτων!
Οι τελευταίες εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας, σχετικά με την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία, παρήγαγε, όπως ήταν φυσικό, μια πλούσια αρθρογραφία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με θετικές και αρνητικές ενστάσεις και αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς και μελετητές της εκπαίδευσης, που έφεραν το όλο θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Πριν από 30 τόσα χρόνια η ανδρεοπαπανδρεϊκή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Βερυβάκης, Πανούσης (ο σημερινός υπουργός), Απ. Κακλαμάνης, Κλάδης, κλπ. έχοντας ως στόχο να ελέγχει ες αεί την εκπαίδευση (από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο) ύστερα από απαίτηση των συνδικαλιστών της ΔΟΕ-ΟΛΜΕ, που τότε ελέγχονταν από το ΠΑΣΟΚ, από τα πρώτα μέτρα που πήρε ήταν η κατάργηση κάθε μορφής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Η σχέση γνώσης και κριτικής σκέψης είναι διαλεκτική και αμφίδρομη. Η γνώση οδηγεί στην ανάπτυξη της κρίσης, ενώ η κρίση προϋποθέτει τη γνώση, για να κρίνουμε κάτι ή κάποιον πρέπει να το/τον ξέρουμε.
Ας μη αναρωτιόμαστε πια γιατί απαξιώθηκε, γιατί υποβαθμίστηκε, γιατί έχασε την αξιοπιστία της και την εμπιστοσύνη του κόσμου η δημόσια εκπαίδευση.
Αν δει κάποιος το εγχειρίδιο με το οποίο τα παιδιά της Α γυμνασίου διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά (ΑΕ) δε θα ξέρει αν πρέπει να λυπηθεί περισσότερο τα παιδιά για την άσκοπη ταλαιπωρία τους ή τα ΑΕ για τον άδικο διασυρμό τους.
Σχετικά με το περιεχόμενο του βιβλίου, η συγκρότηση, το εύρος και η πρωτοτυπία του φαίνονται ήδη από τον πίνακα των περιεχομένων.
Ενώ έδινα σχήμα στο μυαλό μου στην εισήγηση του Didier Moreau με τίτλο «Τhe challenges of the construction of professional ethics in education and training», σταδιακά ανακοινώνονταν τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα για το Λύκειο.
Δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ. 156/22-1-15, τεύχος Δεύτερο) το Π.Σ. του μαθήματος της Α.Ε. Γλώσσας και Γραμματείας και στις τρεις τάξεις του Γενικού Λυκείου (Γενικής Παιδείας και Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών, Ο.Π.Α.Σ.), με αβέβαιη την έναρξη ισχύος του.
Όταν άκουσα από το στόμα του νέου Πρωθυπουργού τα ονόματα του υπουργού και του αναπληρωτή υπουργού παιδείας, πολιτισμού κλπ. είπα να δυο άνθρωποι που, όντας πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γνωρίζουν από μέσα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, τα προβλήματα που το ταλανίζουν και σε σύντομο χρονικό διάστημα, αφού το μελετήσουν σε βάθος, θα καταθέσουν ολοκληρωμένα νομοσχέδια, που θα αποτυπώνουν το όραμά τους για την παιδεία, την παιδαγωγική και εκπαιδευτική τους φιλοσοφία, τους εκπαιδευτικούς στόχους και τους τρόπους για την επίτευξή τους.
