Με τον καιρό όλα αλλάζουν, αυτό είναι βέβαιο. Με την αλλαγή, άλλοτε και άλλα καλυτερεύουν, άλλοτε και άλλα χειροτερεύουν
Στη δεκαετία του 70, παράλληλα με το αίτημα του εκδημοκρατισμού στην εκπαίδευση και στην κοινωνία γενικότερα, αρχίσαμε να μιλάμε για τη Δια βίου παιδεία, ως αίτημα κυρίως ανθρωπιστικό.
Με ιδιαίτερη χαρά η ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ δημοσιεύει τις πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις μιας ομάδας ευαίσθητων και δραστήριων συναδέλφων σχετικά με τη βαθμολόγηση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλαδικές Eξετάσεις.
Στις 3-6-2014 έφυγε από κοντά μας ο Χρήστος Φράγκος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (τμήματος ΦΠΨ) και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΤΝ), σε ηλικία 87 ετών.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά προβάλλεται η ανάγκη ανάδειξης της αριστείας και αξιοποίησής της στην προοπτική της καινοτομίας και της βελτίωσης της επιστήμης, της έρευνας, της τεχνολογίας και της οικονομίας...
Η λυρική ποίηση, δυναμική και πολυδιάστατη, παρά την αποσπασματικότητά της, διδασκόταν ανέκαθεν στη Μέση Εκπαίδευση, κυρίως στις δύο τελευταίες γυμνασιακές τάξεις, παράλληλα με την επική (ομηρικά έπη) και τη δραματική (τραγωδία) ποίηση.
Αν κάποιος ρωτούσε έναν εκπαιδευτικό, ένα δημοσιογράφο-το σύγχρονο δηλ. ξερόλα-, αλλά και οποιονδήποτε νομίζει πως έχει άποψη για την εκπαίδευση αν είναι ευχαριστημένος από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το σχολείο γενικά, η απάντησή που θα έπαιρνε θα ήταν μόνο αρνητικά σχόλια...
Η όποια μεταρρύθμιση επιδιώκει, υποθέτω, αφενός καλύτερες προσαρμογές του συστήματος στα νέα δεδομένα (και ζητούμενα) του τόπου και του καιρού (νέες συνθήκες, νέες ανάγκες) αφετέρου καλύτερες προσαρμογές της παρεχόμενης γνώσης στις νέες επιστημονικές και παιδαγωγικές αντιλήψεις. Αυτό το τελευταίο φέρνει στην εκπαιδευτική διαδικασία ένα νέο πνεύμα, την εκσυγχρονίζει και την ανανεώνει.
