Για μήνες τώρα η κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ είχε την καλοσύνη να προσφέρει στους αναγνώστες της τα Αναγνωστικά διαφόρων τάξεων του Δημοτικού σχολείου, που χρησιμοποιήθηκαν από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1970.
Όλοι ξέρουμε πως η μόνη έγνοια του Υπουργείου Παιδείας, για να έχει το έθνος μέλλον, πρέπει να είναι η ακαδημαϊκή, και όχι μόνο, προκοπή των μαθητών. Νόμοι, εγκύκλιοι, υπουργικές αποφάσεις που αφορούν την εκπαίδευση εκδίδονται, για να επιτυγχάνονται καλύτερα οι εκπαιδευτικοί στόχοι. Το παιδί αποτελεί το κέντρο του σχολείου.
Σχετικά αργά, περί τα τέλη της δεκαετίας του '80, γνώρισα φιλικά αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και σπουδαίο φιλόλογο, τον Κώστα Τοπούζη.
Είναι μεγάλο λάθος που δεν προβάλλεται στην ελληνική εκπαίδευση το σπουδαίο μάθημα για κάτι παιδιά που έφυγαν ξυπόλυτα από τα χωριά τους, πήγαν στις μεγάλες πολιτείες, δούλεψαν μπακαλόγατοι και ό,τι άλλο, πάλεψαν με χίλιες δυσκολίες, στέριωσαν, μπήκαν στο εμπόριο, πρόκοψαν, πλούτισαν και με τα πλούτη τους βοήθησαν την Ελλάδα ή την ιδιαίτερη πατρίδα τους χρηματοδοτώντας κοινωφελή έργα ή αφήνοντας κληροδοτήματα για κοινωφελείς σκοπούς.
Κατά τα έτη των παχιών αγελάδων στο μακάριο τόπο μας όλοι μιλούσαν για ελευθερίες και δικαιώματα αλλά κανείς για καθήκοντα και υποχρεώσεις.
Ο εκπαιδευτικός μιλά, ο μαθητής ακούει και απαντά. Και το αντίστροφο. Οι ήχοι ακολουθούν τους κανόνες των κυμάτων ενώ η επεξεργασία της πληροφορίας γίνεται στον εγκέφαλο. Τι θα γινόταν αν περνούσαν οι μαθητές στην επεξεργασία του ήχου;
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τα Πανεπιστήμια της χώρας...Και όχι μόνο αυτά που χάνουν τους διοικητικούς τους υπαλλήλους και εδώ και δυο περίπου μήνες δεν διεκπεραιώνουν καμία από τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές δραστηριότητές τους.
Ο καλός συνάδελφος και πρόεδρος της ΠΕΦ Αν. Στέφος είχε την καλοσύνη να σχολιάσει τα σχόλιά μου σε τρία γλωσσικά παραδείγματα, που νομίζω πως χρησιμοποιούνται λαθεμένα, και δημοσιεύτηκαν στο προηγούμενο τεύχος της ΝΕΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, τ. 147, σ. 9-10.
Διαβάζοντας το σχόλιο του Γιάννη Μπασλή, συναδέλφου με ιδιαίτερη γνώση και ευαισθησία για την ελληνική γλώσσα, η οποία, δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό, κακοποιείται βάναυσα από τα Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο, θα ήθελα να προσθέσω συμπληρωματικά μερικά στοιχεία στα γραφόμενά του.
Με το νέο νόμο για την αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης και ιδιαίτερα του Γενικού και Επαγγελματικού Λυκείου που συντάχθηκε κατά τη πάγια τακτική του Υπουργείου, στη διάρκεια των θερινών διακοπών και χωρίς τη συμμετοχή εκπροσώπων των Επιστημονικών Ενώσεων και ψηφίσθηκε πρόσφατα από τη Βουλή, επέρχονται ριζικές αλλαγές στη δομή της Δ.Ε.
