Μετά τις εκλογές του 2009 είχα επισημάνει με σχόλιό μου στη ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ, 132, σελ. 11-12, ότι οι τηλεοπτικές συζητήσεις χαρακτηρίζονται από την ακατάσχετη πολιτική 'λογοδιάρροια' όχι μόνο των αρχηγών των κομμάτων, αλλά και των υποψήφιων βουλευτών και κομματικών στελεχών.
Στη Γαλλία από το 1871 το μάθημα της Ιστορίας θεωρείται η βάση του εκπαιδευτικού συστήματος. Το νέο κράτος, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αναζητούσε τις ρίζες του. Η εκπαίδευση των νέων πολιτών αποτελούσε κομβικό σημείο.
Πολλές φορές και για πολλούς λόγους αξίζει να βρεθούμε στη θέση των μαθητών και των μαθητριών μας και να αναρωτηθούμε πώς προσλαμβάνουν τόσο τις επιλογές της πολιτείας όσο και τις παρεμβάσεις των δασκάλων τους.
Πέρασαν μήνες από τότε που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το Νομοσχέδιο για τη συγχώνευση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο (Π.Ι.) με άλλους οργανισμούς και ακόμα αναμένω να ακούσω τη φωνή της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.
Όλοι οι φιλόλογοι της χώρας βρίσκονται σε αναστάτωση με την Υπουργική Εγκύκλιο για την αξιολόγηση των φιλολογικών μαθημάτων στην Α' Λυκείου για πολλούς λόγους δεοντολογικούς, επιστημονικούς και παιδαγωγικούς.
Το Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών (Πρόεδρος Μ. Παρούσης) οργάνωσε ειδική ημερίδα στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών (12 Δεκεμβρίου 2011), με θέμα, «Η Φιλοσοφία στην Εκπαίδευση».
Οι 'φιλόλογοι' είναι ένας 'ιδιόρρυθμος' κλάδος εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που διδάσκουν 9-10 διαφορετικά αντικείμενα, π.χ. αρχαία ελληνική γλώσσα, νέα ελληνική γλώσσα, μεταφρασμένα αρχαιοελληνικά κείμενα, λατινικά, λογοτεχνία, ιστορία (αρχαία, μεσαιωνική, νεότερη), φιλοσοφία, πολιτική και δίκαιο, κοινωνιολογία, ψυχολογία κλπ.
