Στις 8 του Νοέμβρη 2008 παραμέρισα άλλες υποχρεώσεις και κατάφερα να φτάσω έγκαιρα στην αίθουσα διαλέξεων του Μουσείου Μπενάκη, όπου η Π.Ε.Φ. είχε οργανώσει τριήμερο συνέδριο με μοναδικό θέμα τον Αριστοτέλη ως "κορυφαίο διδάσκαλο και στοχαστή", τον οποίο γνωρίζουμε από πολλά συγγράμματά του, όπως: τα Ηθικά Νικομάχεια, τα Φυσικά, τα Λογικά, τα Πολιτικά και άλλα πολλά.
Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε, παθητικοί δέκτες και εμείς, μπροστά σε μια εκπαιδευτική αδράνεια. Τίποτε δεν φαίνεται να κινείται στο χώρο της εκπαίδευσης. Η πολιτεία, το αρμόδιο καλύτερα Υπουργείο, δεν φαίνεται να θέτει κανένα ζήτημα. Σαν να μην υπάρχει σε αυτή τη φάση οποιοδήποτε εκπαιδευτικό διακύβευμα.
Τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών της δημόσιας εκπαίδευσης, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, μπορεί να μην πέτυχαν να βελτιώσουν τους μισθούς των εκπαιδευτικών, οι οποίοι είναι οι πιο χαμηλόμισθοι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους, πέτυχαν όμως να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια των κυβερνήσεων εδώ και 30 χρόνια να εφαρμόσουν ένα σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και του έργου τους σ' όλο το φάσμα της εκπαίδευσης.
Στο κατώφλι της νέας σχολικής χρονιάς... Όπως κάθε χρόνο λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Με εκφορτισμένη πλέον την ένταση από τη συζήτηση-πρόβλεψη για τη διακύμανση των βάσεων. Και όμως η εισαγωγή πάλι στα ΑΕΙ φαίνεται να απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα. Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε εδώ και χρόνια
