"Τι είναι, λοιπόν, αυτό που συνιστά την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια με σύγχρονους επιστημονικούς αλλά και πολιτικούς όρους και ως προς τι πρέπει ένας εκπαιδευτικός να είναι επαρκής;"
του Βασίλη Τσάφου
Φαίνεται πως δεν πρέπει να αλλάξει τίποτε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Γιατί πώς αλλιώς μπορούν να ερμηνευτούν οι έντονες διαμαρτυρίες εύκολες και βιαστικές θα μου επιτρέψετε γιατί στις πανελλαδικές εξετάσεις οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν θα εξετάζονται στη μετάφραση του διδαγμένου φιλοσοφικού κειμένου.
Πέρασε ένας περίπου χρόνος από την έντονη δημόσια αντιπαράθεση που προέκυψε από τα κείμενα που αμφισβητούσαν τη δεδομένη θέση των αρχαίων ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επανέφεραν το θέμα της διδασκαλίας της αρχαιοελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο.
Στο κείμενο που ακολουθεί θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Υποστήριξη των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων» (Teacher support Confronting Social Inequalities (TOCSIN) και αντικείμενο τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην εκπαίδευση και τους τρόπους αντιμετώπισής τους στο σχολείο.
Να είναι μια προσδοκία καταδικασμένη στη ματαίωση η προοπτική ενός άλλου σχολείου; Μήπως τελικά δεν μπορούμε να προσπαθήσουμε συλλογικά να αλλάξουμε το σχολείο μακριά από συνθήματα και μικροπολιτικές σκοπιμότητες; Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τις πρόσφατες αλλαγές στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας;
Πολλά ακούγονται τον τελευταίο καιρό για αλλαγές στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αλλαγές που δεν ξεκινούν ευτυχώς από τις πανελλήνιες Εξετάσεις, όπως σε τόσα άλλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα.
Τον τελευταίο καιρό στο πλαίσιο του διαλόγου για την Παιδεία έχει ανακύψει μια παλιότερη συζήτηση, που φαίνεται να εγείρει και πάλι όχι μόνο συζητήσεις αλλά και έντονες αντιπαραθέσεις.
Τον τελευταίο μήνα εκτός από τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών, που αποτελεί ζήτημα υψηλής προτεραιότητας κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα ΜΜΕ φαίνεται να ασχολούνται και με ένα ακόμη εκπαιδευτικό ζήτημα, την καταβολή ΦΠΑ 23% επί των διδάκτρων στην ιδιωτική εκπαίδευση (Ιδιωτικά Σχολεία, Φροντιστήρια, Κέντρα Ξένων Γλωσσών, ΙΕΚ, Κολλέγια), Σχόλια πάσης φύσεως γίνονται, τα περισσότερα από τα οποία είναι ιδιαίτερα επικριτικά για τη συγκεκριμένη μνημονιακή επιταγή.
Είναι αναμφισβήτητο για όλους μας ότι και στα εκπαιδευτικά πράγματα, όπως και σε πολλά άλλα στη χώρα μας, βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Και δεν είναι μόνο η δική μας αδράνεια, η απουσία οράματος, οι για χρόνια χαμένες ευκαιρίες ή οι μη εύστοχες επιλογές.
Περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια πέρασαν από την περιβόητη μεταρρύθμιση του Αρσένη, όταν σχεδιάστηκαν τα νέα Προγράμματα Σπουδών, με βάση τα οποία έγινε η συγγραφή των σχολικών εγχειριδίων για το Λύκειο Και αυτά τα δεκαπέντε χρόνια αξιοποιήθηκαν, αλλά και σπαταλήθηκαν πολλά κονδύλια σε ποικίλα προγράμματα που αφορούσαν την εκπαίδευση.
Δεν είναι τελικά μόνο τα προβλήματα που προκαλεί η - κατασκευασμένη για πολλούς - κρίση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Είναι τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουμε στις διαμορφούμενες συνθήκες και τα κάθε είδους διλήμματα που πολλές φορές μας φέρνουν σε αμηχανία, για να μη πω αδιέξοδο.
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά προβάλλεται η ανάγκη ανάδειξης της αριστείας και αξιοποίησής της στην προοπτική της καινοτομίας και της βελτίωσης της επιστήμης, της έρευνας, της τεχνολογίας και της οικονομίας...
Είναι να αναρωτιέται κανείς. Έχει χαθεί το μέτρο ολωσδιόλου σε μια χώρα που καταρρέει οικονομικά αλλά και πολιτικά ή δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι χρόνια τώρα η αυθαιρεσία και η αντιφατικότητα αποτελούν συστατικά όχι μόνο του δημόσιου πολιτικού λόγου αλλά και της πολιτικής πρακτικής.
Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κυρίως κόσμου σήμερα η εκπαιδευτική πολιτική, διαμορφώνοντας ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο, επιδιώκει να ελέγξει πλήρως την εκπαιδευτική διαδικασία.
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τα Πανεπιστήμια της χώρας...Και όχι μόνο αυτά που χάνουν τους διοικητικούς τους υπαλλήλους και εδώ και δυο περίπου μήνες δεν διεκπεραιώνουν καμία από τις εκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές δραστηριότητές τους.
Δεν είναι πράγματι λίγες οι φορές που εκπαιδευτικές εκδηλώσεις με γεμίζουν συγκίνηση, καθώς αποκαλύπτουν ένα δημιουργικό κλίμα, που πνέει στα σχολεία σε παράλληλες κυρίως δραστηριότητες παρά την περί του αντιθέτου φημολογία.
