"Ωστόσο, ο Νικήτας Παρίσης ο φίλος και δάσκαλος, ο Νικήτας του μοναδικού λόγου, ο Νικήτας των θαυμαστών έργων θα μένει ζωντανός και ακμαίος σε όλους εμάς που τον αγαπήσαμε και μαζί του πορευτήκαμε και ακόμη πολλοί από εμάς πορευόμαστε στις δύσκολες, αλλά μαγικές ατραπούς της παιδείας και του έντεχνου λόγου."
"Έχω επανειλημμένως μιλήσει για τα κείμενα του Παρίση, με αντικειμενικότητα, χωρίς να αφήσω τη φιλική σχέση να με παρασύρει σε μεροληπτικές εκτιμήσεις. Εδώ θα ήθελα μόνο να σταθώ για λίγο στη γλώσσα του. Πλούσια και ευρηματική, σε όλη τη συγχρονία και τη διαχρονία της, με συνδυασμούς αναπάντεχους και χαρακτηρισμούς ποιητικούς. Με επίθετα χαρακτηριστικά, όχι κοσμητικά, που εντυπωσιάζουν."
«Όσο κι αν πιέζω τη μνήμη μου, δεν μπορώ να εντοπίσω τον χρόνο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γνωρίστηκα με τον Νικήτα Παρίση. Τον θεωρώ περίπου δεδομένο και παρόντα σε όλες τις δεκαετίες που έχω διανύσει μέχρι σήμερα, όπως ακριβώς πιστεύεις πως τα δέντρα που βρίσκονται έξω από το παράθυρό σου υπήρχαν εκεί ανέκαθεν, χωρίς να αναρωτιέσαι πότε και ποιος τα φύτεψε. Τούτη η τυχαία και αιφνίδια παρομοίωση με τα δέντρα ταιριάζει πολύ, νομίζω, στη φιλική σχέση μου με τον Νικήτα· δηλώνει εμμέσως τις βαθιές ρίζες που συνδέουν τον ίδιον με το υπέδαφος της ελληνικής παιδείας, αρχαίας και νεοελληνικής».
"Ο Νικήτας Παρίσης, γεννημένος την 1η Αυγούστου του 1935, ανήκει στη λεγόμενη Δεύτερη Μεταπολεμική Γενιά συγγραφέων - την ιδιωτικότερη και εξομολογητικότερη σε σχέση με την Πρώτη - αν και πρωτοδημοσιεύει πολύ μεταγενέστερα. Σημασία, βέβαια, δεν έχει πότε αποφασίζει κάποιος να δημοσιεύσει, αλλά οι συνθήκες μέσα στις οποίες διαμορφώνει την προσωπικότητά του και οι οποίες καθορίζουν τόσο την αισθητική του όσο και τις θεματικές επιλογές του. Η Δώρα Μέντη σημειώνει μεταξύ άλλων πως «ο ταραγμένος μεταπολεμικός κόσμος, η κοινωνική αλλοτρίωση, η αστικοποίηση, η νοσταλγία του γενέθλιου χώρου, η ανθρώπινη μοναξιά αποτελούν τα πιο αγαπητά θέματα νεότερων πετυχημένων διηγηματογράφων», κάτι που φυσικά ισχύει και στην περίπτωση του Ν. Παρίση."
Ανθολογία Διηγημάτων Χρ. Μηλιώνη, εκδ. Μεταίχμιο, 2021, σελ. 327
Γράφει η Χριστίνα Αργυροπούλου
Οβίδιος, Ηρωίδες, Εισαγωγή - Κείμενο – Μετάφραση - Σχόλια Β. Βαϊόπουλος, Α.Ν. Μιχαλόπουλος, Χ.Ν Μιχαλόπουλος, σελ. 639, Εκδόσεις Gutenberg
Γράφει η Ελευθερία Παπαμανώλη
Το υπό διερεύνηση θέμα μας σχετίζεται με το κατά πόσο μπορούν οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) να υποστηρίξουν την εν λόγω διαπολιτισμική ένταξη και ολοκλήρωση στον χώρο της εκπαίδευσης και με ποιον τρόπο.
Η πρόταση που ακολουθεί αξιοποιεί την πολυγλωσσία μέσα από μια δραστηριότητα που δοκιμάστηκε στο μάθημα της Οδύσσειας κατά το σχολικό έτος 2020-2021. Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης πραγματοποιήθηκε εξ αποστάσεως, τόσο σύγχρονα όσο και ασύγχρονα, λόγω της πανδημίας και των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών συνθηκών που αυτή δημιούργησε.
Το άρθρο πραγματεύεται τις μεταγνωστικές διεργασίες που συντελούνται κατά τη μάθηση στο σχολικό περιβάλλον και ιδιαίτερα στο μάθημα της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας. Στόχος του άρθρου αποτελεί η διερεύνηση της χρήσης μεταγνωστικών διεργασιών στο ξενόγλωσσο μάθημα με σκοπό την ανάπτυξη των δεξιοτήτων της αυτο-ρύθμισης των μαθητών και κατά επέκταση τη βελτίωση των γνωστικών επιδόσεών τους.
Το παρόν άρθρο πραγματεύεται το φαινόμενο των θεατρικών διασκευών έργων της αφηγηματικής πεζογραφίας και διερευνά τις διαστάσεις, τις προοπτικές, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η πρακτική αυτή προσδιόρισε, σε μεγάλο βαθμό, τη φυσιογνωμία της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής παραγωγής.
Η μέθοδος του Μαρξ από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο διαφέρει από την ανάλογη εγελιανή, καθόσον προϋποθέτει την εποπτεία και την αντίληψη των γεγονότων της πραγματικότητας. Η θέση αυτή του Μαρξ συναντάται με τις αντιλήψεις του Αριστοτέλη για τη διαδικασία της νόησης ως μετάβασης στις έννοιες των ιδιοτήτων που προσιδιάζουν στα πράγματα.
Σχόλιο του Κ. Μπαλάσκα στο τεύχος 180
"Κάθε επιστήμη είναι αξιόπιστη στην έρευνά της, αλλά η ίδια η επιστήμη δε μιλάει. Μιλούν για λογαριασμό της οι επιστήμονες, που δεν είναι πάντα ούτε όλοι ούτε εξίσου αξιόπιστοι. Στα ίδια συμπτώματα οι γιατροί μπορούν να κάνουν διαφορετικές αναγνώσεις-διαγνώσεις. Το ίδιο και η Ιστορία. Ασφαλώς η Ιστορία είναι και αξιόπιστη και αντικειμενική και ουδέτερη, διότι ξέρει όλα τα δρώντα πρόσωπα και τις προθέσεις τους, ξέρει όλες τις πράξεις και τα γεγονότα σε όλες τους τις λεπτομέρειες, αλλά δε μιλάει αυτή. Για λογαριασμό της μιλούν οι ιστορικοί, οι οποίοι όμως, όσο και αν το θέλουν, δε μπορούν να είναι σε απόλυτο βαθμό αξιόπιστοι, ουδέτεροι, αμερόληπτοι, αντικειμενικοί. Γιατί; "
H Ομάδα Ιστορίας προτείνει για τον Δεκέμβριο του 2021
Κυκλοφόρησε σήμερα η έκδοση "Μελετώντας και διδάσκοντας την Ελληνική Επανάσταση στο σύγχρονο σχολείο" από το ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ – ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες Τεχνολογίες» και τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
"Ο στόχος μου ήταν να αναδείξω την κατά την εκτίμησή μου ασυμβατότητα της ΤΘΔΔ, όπως αυτή καλείται να λειτουργήσει σήμερα, με βασικά διακυβεύματα της σύγχρονης ιστορικής εκπαίδευσης. Πιστεύω ωστόσο ότι θεσμικές αλλαγές μπορούν να την μετατρέψουν σε πολύ χρήσιμο, ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους-όλες αποθετήριο, με πολυτροπικό υλικό, που θα υποστηρίζει πολυεπίπεδα και δεν θα ποδηγετεί τη διδακτική πράξη."
Οι προτάσεις της Ομάδας Ιστορίας για τον Νοέμβριο 2021
Η τοποθέτηση του Δ. Μαυροσκούφη για νέα Προγράμματα Σπουδών στο μάθημα της Ιστορίας
Αφορμή γι’ αυτή την παρέμβαση στάθηκε ο διάλογος που αναπτύχθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τα προβλήματα που διαπιστώνονται στην τάξη, κατά τη διδασκαλία των Λατινικών της Γ' Λυκείου, το παρόν σχολικό έτος (2021-2022).
