Το τελευταίο χρονικό διάστημα το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να επιχειρεί μια «αποδόμηση» της παραπάνω λειτουργίας των εξετάσεων όχι με μια συγκροτημένη πρόταση αλλαγής της λειτουργίας του σχολείου και των εξετάσεων, αλλά με «πλάγιο» αλλά ιδεολογικά προσανατολισμένο τρόπο.
Διαπιστώνοντας με νηφαλιότητα τη διάσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης, ο συγγραφέας επιχειρεί να κυρώσει το έναυσμα μιας συνολικής αναθεώρησης και επαναπροσανατολισμού προς το σκόπιμο και το επωφελές της διαρκούς εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών.
Σε τελική ανάλυση, μας λέει ο Lüthi, το λαϊκό παραμύθι έχει και μίαν αξιόλογη «ψυχοθεραπευτική» λειτουργία. Αυτός είναι ο λόγος της διαχρονικής μας αγάπης προς αυτό.
Κυρίως όμως την επιστροφή σε μια αφετηρία όπου όλα είναι εφικτά, όπου το μέλλον μοιάζει ένα εύπλαστο στα χέρια του ανθρώπου υλικό, όπου η ελπίδα και η δημιουργία λάμπουν ανόθευτες και αλώβητες.
"ένα ρήμα που να εμπεριέχει όλη την αγωνία και ταυτόχρονα την προσδοκία, την ελπίδα του αφηγητή, του συγγραφέα, του αναγνώστη είναι το: «να ξεδιψάσω»".
Μέσα από την επεξεργασία του αφηγηματικού κειμένου στο σύνολό του, θα μελετηθούν από τη σκοπιά του μακρόκοσμου, βασικές αφηγηματολογικές έννοιες.
[...] πώς ανταποκρίνονται οι μαθητές σε μια διδασκαλία που αξιοποιεί τη μέθοδο του ερμηνευτικού διαλόγου, η οποία αναγνωρίζει το διαλογικό και κοινωνικό ρόλο της λογοτεχνίας και θέτει στο επίκεντρο τον μαθητή-αναγνώστη.
Η παρούσα έρευνα εστιάζει στη διερεύνηση της πολυπολιτισμικής διάστασης της επαγγελματικής ταυτότητας των εργασιακών συμβούλων, καθώς και στη διερεύνηση της επαρκούς ανάπτυξής της για την αποτελεσματική παροχή των συμβουλευτικών υπηρεσιών.
Στο παρόν άρθρο περιγράφονται τα ιδιαίτερα γραμματικά χαρακτηριστικά που φέρουν αυτά τα συντάγματα και πώς η διαπλοκή της όψης, του χρόνου και της έγκλισης καθορίζει την πραγμάτωση ορισμένων τροπικοτήτων ανάλογα με το προτασιακό περιβάλλον.
Η συγκεκριμένη εργασία έχει σκοπό, αφού αναλύσει το θεωρητικό υπόβαθρο της «θεωρίας του τραύματος», να εστιάσει στο τραύμα του 1974 και στο πώς αυτό παρουσιάζεται στην τουρκοκυπριακή ποίηση, μια ποίηση ελάχιστα μελετημένη από την ελληνόγλωσση βιβλιογραφία.
Η παρούσα εργασία μελετά την έννοια της «ιστορικής σκέψης» όπως αυτή εκφράζεται στις τρεις εκδοχές του πρόσφατου Προγράμματος Σπουδών Ιστορίας για το Δημοτικό Σχολείο (ΦΕΚ 1936/τ. 2/2021,·ΦΕΚ 1367/τ. 2/2022,·ΦΕΚ 507/τ. 2/2023).
Ο λόγος για τα Αρχαία Ελληνικά είναι πια σχεδόν μονοφωνικός. Ακόμα χειρότερα. Για τα Αρχαία δεν μιλούν πια πανεπιστημιακοί ή καταξιωμένοι φιλόλογοι – υπάρχουν ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις- αλλά άνθρωποι που καμία σχέση δεν έχουν με την κλασική φιλολογία ή τη διδακτική.
Κι έρχεται εκείνη η μέρα που ο/η εκπαιδευτικός ενημερώνεται ξαφνικά πως τα βιβλία που θα πρέπει να διαβάσουν τα παιδιά είναι συγκεκριμένα, πως έχουν επιλεγεί άνωθεν χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο, που είναι διαφορετικό κάθε φορά, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα επιλογής στον/στην εκπαιδευτικό.
"Η θεραπεία από το περιβάλλον του εφήβου, την οικογένεια και το σχολείο θα παίξει σημαντικό ρόλο στο αν ο έφηβος ασθενής θα αποδεχτεί τον εαυτό του και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να βάλει στόχους και τελικά να τους πετύχει."
